Vandaag verbaas ik me over Chagall en Krabbé. Gisteren een aflevering gezien van Krabbé zoekt Chagall, een Franse Kunstschilder van Joods-Wit-Russische afkomst. Jeroen Krabbé op zoek naar de mens achter de kunstenaar. De ontberingen en successen die Marc Chagall van 1887 tot 1985 heeft doorgemaakt zijn niet te bevatten. Een groot deel van de moderne geschiedenis heeft zich in al zijn gruwelijkheden aan hem voltrokken. Zijn levensnoodzaak om kunst te maken sleepte hem elke keer weer door de meest bedreigende situaties heen. De scheppende kunst als wapen tegen alles wat de mensheid ook aan vernietigingskracht in huis heeft. De wonderkracht van kwetsbare schoonheid tegen onvoorstelbare bruutheid. Maar ook de mecenassen die Chagall in donkere tijden steeds weer bijstaan.
Door het inbeeldingsvermogen van de gepassioneerde kunstschilder en acteur Krabbé kruip je bijna in de huid van Chagall. Dan openbaart ook zijn kunst zich op een manier zoals ik dat eerder niet heb gezien. Het verbaast mij dat ik in zijn werk nu pas de weerspiegeling zie van mijn grootouders in het decor van een groteske wereld. Zijn er ook nu voldoende mecenassen om kunstenaars de Coronacrisis door te helpen? Want wie moeten ons nageslacht anders zicht geven op het ingrijpende ongrijpbare van deze tijd?
Deze verbazing draag ik op aan kunstenaars en hun mecenassen
De teksten van alle Verbazingen vind je op LinkedIn: bit.ly/3cooNI5
Негізгі бет #032
Пікірлер: 1