ДУНЁ
Бир кимса умрининг сўнгига қадар,
Йиғди молу дунё, йиғди сийму зар.
Уни қизиқтирди на дўстнинг ҳоли,
Ва на қўшнисининг ўксик аҳволи.
У чиндан мол-мулкнинг жиловин тутди,
Фақат нафс ортидан от суриб ўтди.
Бир куни ба ҳукми тақдири азал,
Шамширин кўтариб келди-ку ажал.
Энди на сийму зар қутқара олур,
На биллур, на гавҳар қутқара олур.
Рози ё норизо - фарқи йўқ мутлоқ,
Бундай чоқ чорасиз ҳатто дўст-ўртоқ.
Бешафқат ажалга берар экан тан,
У деди: «Шу экан, дунё шу экан».
Марҳумга марҳумлик кўрилгай лойиқ,
Уни қабристонга элтди халойиқ.
Уюм тупроқ бўлди қувончи-ғами,
Кимдир боқиб деди: «Шунга шунчами»..
1994
Абдулла Орипов
Негізгі бет Abdulla Oripov. Dunyo | Абдулла Орипов. Дунё
Пікірлер: 15