Arada beğenirseniz sevinirim. Belirsiz bir zaman sonrası ansızın girip izlemek muazzam olacaktır şüphesiz..
@huseyinforex9545
Жыл бұрын
SIRF SEN GEL DİNLE DİYE BEĞENDİM... TEKRAR DİNLEYİNCE CEVAP YAZARSAN SEVİNİRİM :)
@ossan.yesilpinar
Жыл бұрын
@@huseyinforex9545 aha az önce esrar içtim, ben de şimdi ne dinlesem ki kafam uçsun diyordum. Sağolasın dosto. 🍀
@user-jg2ml6ef2h
Жыл бұрын
Dinle kardeşim
@ossan.yesilpinar
Жыл бұрын
@@user-jg2ml6ef2h eyvallah. Henüz dün akşam dinlemiştim ve gün içinde şiirden bir kesit paylaşmıştım: "Bir ömrün olgunlaştıramayacağı acemilikler toplamı ve bir çılgın Boyun eğmedi kendine bile Seçme zorunda kalmadı yaşamayı" kesiti... Tekrar dinleyeceğim.. 🌷
@ferhatgulmen6972
11 ай бұрын
Tekrar gel
@fotografistasyonu5978
4 жыл бұрын
Arada beğenin de yorumu dönüp dönüp tekrar dinleyelim.
@drodmnv1260
2 жыл бұрын
Ahmet Telli. Aşk olsun sana. Bu nasıl kalem. Seni yaklaşık 30 yıl önce keşfettim ve hep ilk günkü gibi duygular uyandırıyorsun ruhumda. İyiki varsın Ahmet ağabey
@ondergulabioglu2201
3 жыл бұрын
Ucuz şarap eşliğinde dinleyip, geleceğe dair hiç olamayacak planlar yapıp, hayallerini kurduğum ve olmayacak geleceği şekillendirmeye çalıştığım yıl 2004 tü.
@bottecchia1214
2 жыл бұрын
Aynı geleceksizlik devam ediyor,kötüsü daha da kötü gidiyor
@bottecchia1214
2 жыл бұрын
@gül Ülkemde evet
@songulcoban544
2 жыл бұрын
Hayaller umutlar ve caresizlikler ve yalnızlık duygusu ve her defasında her defasında kaybetmek nefes aldığım için yaşamak mecburiyetinde olmak ve intihar cesaretim olmadığı için bu cehennemi yaşamak zor çok zor .
@serhat08
2 жыл бұрын
Doğum yılım, aynı zamanda ne kadar ayrı şeyler kopuyor dünyada..İlginç. size güzel ömürler dilerim
@hasankurt4959
Жыл бұрын
Şimdi nasılsınız?
@Hamdi3406
6 жыл бұрын
Bir şiirden çok daha fazlası. Ben ayet diyorum Soluk Soluğa için. "Her dilden bir adları vardı ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar" Bin selam ola hiç-bir ülkenin kimliğini taşımayacak kadar sınırsız olanlara
@aliyardmc9115
5 жыл бұрын
👌👌
@mehmetboraerdogan4738
5 жыл бұрын
Ömrümün yarısı geçti bu şiiri dinlemekle.... sanırım sonuna kadar da dinleyeceğim....
@ossan.yesilpinar
2 жыл бұрын
Ne kadar da muazzam, değil mi ?..
@esegungor
3 жыл бұрын
Yolum,yolculuğum olan şiir ,yine yeni yeniden..!
@ferhatgulmen6972
2 жыл бұрын
Ahmet Telli gelmiş geçmiş en efsane şiiri yazmış 🚬🚬🚬🚬🚬🚬🚬 olduk resmen...
@onurduru1249
3 жыл бұрын
curuk bir dis gibi kanirtip kentleri dunyanin agzini kanlar icinde birqkmak
@furkanfatihangenc4426
5 жыл бұрын
"Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta güneşin batışını görmek ölümdür biraz, Ölümdür biraz hep aynı yatakta aynı kadınla sevişerek sabaha varmak, Kitapları hep aynı raflara sıralamak aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz, Soluk soluğa yaşamalı insan! Her sabah yeni bir şeyler görebilmeli, Ve cehenneme dönse de bütün bir ömür mutlaka bir şeyler değişmeli her gün... "
@muhammetcerci4157
4 жыл бұрын
Hayatımın şiiri...Yıllar geçtikçe geçmeyen bir şiir...
@umutgezginci3322
5 жыл бұрын
İnsanlık için hiç tanımadığı insanlar için ölen yiğit kadınlar ve erkekler geçti bu dünyadan..bu şiir hakkını vererek anlatıyor bunu
@ossan.yesilpinar
2 жыл бұрын
Kesinlikle ama kesinlikle! Bu şiir, dünyanın Ahmet Telli'nin ağzıyla o insanlara olan vefasının dile gelişidir...
@isahankorkmaz7717
2 жыл бұрын
Bunlar nasıl kelamdır ki beni bu denli huzursuz ettiler.
@ossan.yesilpinar
2 жыл бұрын
2 yıl boyunca hayatımda yakalanmaktan en çok korktuğum şey idi bu şiir.. Şu an ise bütün korkusuzluğumla koynundayım şiirin.. 🌼
@devrimdogan7426
3 жыл бұрын
Beni anlatır.bu şiir...seni seviyorum Ahmet teli❣️
@Colemerg
4 жыл бұрын
Sen ne güzel kalem sayıklarsın gönül
@seydiz1
3 жыл бұрын
Hayatimda tanidigim gercek devrimci yurege sahip bir insan
@Efe_rdn
4 жыл бұрын
Serüvenler daima büyük aşklar ve yolculukla başlar Emin kardeşim bir gün aşkta yenilsekte yolculukta yenilmeyelim büyük serüvenci olmak dileğiyle.
@karahanakdemir6703
3 жыл бұрын
bir yuk gemisinde kamarasında ,walkmandan 6 yil , nasil dinledim milyon kez hic bıkmadan.
@vedatyazici5180
7 жыл бұрын
Her dilden bir adları vardı onların ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar.
@sibelmazlum1727
5 жыл бұрын
Beni bu kadar anlatan bir şiir olamazdı.Beyninize sağlık
@seydiz1
5 жыл бұрын
Nasil bir edebi derinligin , kör karanligi sin ,sen Ahmet abi ...
@ilyasincir9134
4 жыл бұрын
Yıllardır güncel yıllardır guzel yıllardır haklı saygı ve sevgilerimle Ahmet Amca.
@mustafagultekin7267
3 жыл бұрын
Ölüme ve aşka durmadan kement atan Serüvenlerle geçsin hayat ☘️
@cengizaltunbas1981
3 жыл бұрын
Önce kasetini alıp dinlemiştim ve şimdide buradan dinlemek ne güzel... Selam olsun YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ olması için savaşan güzel yüreklilere....
@semaklcarslan8381
9 ай бұрын
daha bitmedi, sürüyor o kavga
@ilyasincir9134
4 жыл бұрын
Onlar .... her şeyi onlara borçluyuz. Hepsini saygıyla anıyorum.
@hulusizeybel8222
2 ай бұрын
Bizler birer "pervasız acemi" ydik!..
@MahmutKececi
9 жыл бұрын
Ki serüvenler daima büyük aşklar ve yolculuklarla başlar
@cengizacar5895
3 жыл бұрын
DÜNYANIN CESUR ULUSLARI YOKTUR CESUR İNSANLARİ VARDIR...
@havva3196
4 жыл бұрын
Dağlara tırmanan atlar gibi soluk soluğa yasamak istedi dünyayı
@lutfiozturker3376
5 жыл бұрын
Ölecek ve bitecek sanırsın,yaşam o kadar uzun sürer ki bu şiir döner dolaşır seni yine bulur.Ölümsüz ve ebedi sanırsın,o zaman bu şiir iyiden iyiye yakana yapışır.İlkinde eleğinin üstünde kaldığı için,ikincisinde ise henüz eleğin olmadığı için.
@myk7607
29 күн бұрын
Ne güzel kaleme dökmuşsünüz hislerinizi
@mehmetsigak1880
4 жыл бұрын
Ve serüven tadında yaşamak hayatı ama fakat hiç yaşamamak serüvenleri...
@dilanabluk9094
6 жыл бұрын
"..ve serüvenciler düşer bu yollara ancak..."
@omurdenagmeler
3 жыл бұрын
Yıl 2021 hala bu şiiri dinleyip ağlayan varsa umut bitmemis demektir ...
@ossan.yesilpinar
2 жыл бұрын
Bitmedi dostum..
@direncevik1466
10 ай бұрын
2023
@behzatb7540
4 жыл бұрын
Çok sevdiğime armağan ettim bugün gidişi şerefine, çok sevdiğime.. üçgül'ün öldü..
@antifascisthuman97
2 жыл бұрын
Kentin, kasabanın, köyün meczuplarına yolculuktur büyük serüven. Kendine veda edemezsin insan.
@fckk130
6 жыл бұрын
İnsanın insanın kurdu olduğu bir dünyada YENİ İNSAN'ı kendilerinde cisimleştiren ve insanın gelecek için umudunu yarınlara taşıyan günümüz Prometheuslar'ını ne güzel anlatır..
@findeish
3 жыл бұрын
Ki onlar daima birer yalnızdırlar... Peter Gabriel - the feeling begins . ( Şiir kadar müzik de efsanedir)
@kumdanadam1
4 ай бұрын
Evet müzik efsane, 92 de Bosna savaşını anlatırken de radyoda bu müzik çalardı.
@scarface632
2 жыл бұрын
Derler ki o büyük serüvenci yaralıdır hala
@rotaszsiirler946
6 жыл бұрын
''Her yolculuk yangınların başladığı yereydi''
@seydiz1
3 жыл бұрын
guzel duygularin essiz insani, soyledikleri kadar dogru ve asil insan , senin daha cok siirlerini ve videolarini istiyoruZ, karanlik odalarda , sessiz karanliklarda anlamak icin daha cok bekliyoruz seni , bizi var oldugumuz gercekligimizden al ve gotur , asaletinle , insan atlasini gezdir....
@user-jh7sm6rh6h
Жыл бұрын
Sen benim sevmeyi öğrendiğim, kendimden öte birilerini anlamaya başladığım kişisin. Dizelerin de başkasını özlediğim, bir dakika görmeye ömrümü verebileceğim bir gerçekliksin… bu yaşanıyor.
@user-pv9vi2jk6u
4 жыл бұрын
Ben hayatim böyle şiir duymadım.
@alicalypse
2 жыл бұрын
Şiirler de olmasa ne yapardım bilinmez
@guneszero9438
3 жыл бұрын
Yaşamak direnmektir(tek bir ağaç gibi hür,bir orman gibi,,,yasamanın hatırına..çekildi bunca cefa,,halkımın bir kısmı .bizi terketti...
@beyzademirdilek5159
2 жыл бұрын
Buraya beni çok sevdiğim biri getirdi...
@munursasik961
4 жыл бұрын
Nazım hikmet, ahmed arif, ve ahmet telli bu dünyada sizin üstünüzden şair tanimam
@kamilselalmaz
4 жыл бұрын
'Tanımam' dersen tanımazsın. Yeniliklere açık olmak iyidir.
@munursasik961
4 жыл бұрын
@@kamilselalmaz yeniliklere açığız tabiki sol eğilimli bütün yazar ve şairleri eskisi yenisiyle sever elimden geldiğince okurum. Teşekürler
@saryajacques9563
4 жыл бұрын
Hiçbir ülkenin kimliğini taşımazlar Memleketsizdirler onlar Nerede aşk varsa Oradaydılar
@mediha157
6 жыл бұрын
Birebir tanıştığım şair inanılmaz mütevazi 🙏
@karabatak1023
5 жыл бұрын
bende o gün gördüm
@pnarakbaba9319
5 жыл бұрын
İNSAN yaşamalı soluk soluğa evet.KADIN..ERKEK yargıları olmadan...
@yoldasmarcos
6 жыл бұрын
Her dilden bir adları vardı onların ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar Şarışındılar belki de esmer yani bir çok yüzün bileşkesi Ne altın arayıcısıydılar ne de aylak bir gezgin Vurulup düşseler de her kuşatmada serüvencidir onlar ve hiç ölmezler Ki onlar hep yalnızdır ve her nasılsa bulurlar heder olmanın bir yolunu Onlar ki bu dünyada kahraman olmaya mahkûmdurlar..
@osmantasdemir4419
4 жыл бұрын
mekan tutmak ve hep aynı yerde güneşin batışını izlemek olümdür. ve hep aynı kadınla sevişerek sabaha varmak ölümdür biraz.
@ismailsinanyigit8590
5 жыл бұрын
•Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya •
@destanmasal192
5 жыл бұрын
AMEHET TELI HAYRANIM SESINE HAYRANIM YÜREGINE SOLUK SOLUHA ÖLÜME VE ASKA TUTSAK KURULMUS BIR DÜNYADA SOLUK SOLUHA YASANANDI ASKLAR YOLCUKLAR YANIZCA KENDINI YASAMAYI ♥️🌷🌿🌷🌿🌷🌿🌷🌿🌷🌿♥️
@ridvankomur4905
5 жыл бұрын
Abi zoruma gidiyo sanatla ilgisi olmayan angozlar milyon tiklanoyo neden bu ülkede bu sanatçılar görünmüyo
@pnarakbaba9319
5 жыл бұрын
Kadının adı değiştirilmeden...yollara düşmeli habersiz ve sessiz...
@mehmetsigak1880
4 жыл бұрын
Rahat ol sen takıl aldırmadan, vurgulamadan kadınlığını. Önce sen sıyrıl, sıyrılıp gelmeden hayat deri nden, yaşa cinsiyetsiz, kimliksiz. Ve bütün herşeyi sil, çöpe atmadan. Ve de unut kendini, yoksay yaşadıklarını, baskıları, bilinçaltını. Haykır sessiz.
@nurtisolmaz1901
3 жыл бұрын
Ne kadar guzelbir siir ve guzel bir okuyus Tesekkurler Ahmet Telli
@drjahr21
3 жыл бұрын
Aklıma Che geliyor nedense.
@seydiz1
5 жыл бұрын
Omur denen o uzun metrajin,uzun sokaklarisin sen , yolculuklardan cikmadan usanmayacagim ....
@turk5077
5 жыл бұрын
ne şiir ama harıkasın ahmet tellı
@omursever9944
Жыл бұрын
Vurulup düşselerde her kuşatmada son büyük serüvenci yaralıdır hala..
@sedatacar3271
Жыл бұрын
6 şubat deprem gecesinin acısını hissederek mi bir çocuğun annesini aramasına döktüğü gözyaşına olasım kadar acı geldi bu acımasız bir his bana!!!
@mobiledoctor2004
4 ай бұрын
Beni ne guzel anlatmis Agzina saglik Ahmet telli
@yeteratan7508
3 жыл бұрын
Yer yüzünün Cennetini Cehenneme çevir? Vatanımız önür Dünya
@huseyinkesik991
Жыл бұрын
Müthış.her zaman diliminde...
@ibrahimozer1830
Жыл бұрын
Üniversite hayatımı,İstanbul'u ve elbette tren yolculuklarimi seninle tamamladım galiba.simdi ise yalnızken kalabaliklastigim siirsin sen
@Yakup___
4 ай бұрын
Gece gündüz yalnız başıma yaptığım o uzun yollarda eşlik ederdi bu şiir bana.
@cemsezen4100
7 жыл бұрын
onlar daima birer yalnızdılar
@necmettinsonmez8654
2 жыл бұрын
Her yolculuk bir serüvendi kanadı kırık bir güvercin kanadında düştü ha düşecek
@cemsezen4100
7 жыл бұрын
O yalnız kaybetmesini öğrendi ömründe Avucundan dökülen kum taneleriydi her şey Ne bir serseriydi ne de yılgın bir savaşçı Ama kendi kafasıyla düşünen ve hakkında Ölüm fermanları çıkartılan biriydi belki Sevince deli gibi severdi Pervasız severdi sevince Dövüşmek ancak ona yakışırdı Ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar Yoktu bağlandığı herhangi bir şey Bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından
@insanevladi.
3 жыл бұрын
4:21
@sehribancakltas3313
3 жыл бұрын
cadı değil de hocam çoklu palyaço diyelim tümüne ve bir araya geldiklerinde bir tek kişi gibi hareket etmeyi onlar bilebildi böylece..
@rdvankucuktepe8094
16 күн бұрын
Soluk soluğa aşklar bitti artık yerini soluk soluğa sevişmelere bıraktı aldatılmalara ihanete malesef
@nazocelebi5164
Жыл бұрын
Yüzyıllık yağmur yağsa..
@totonuncocuklari553
5 жыл бұрын
Saat 05:42 balkona çıktım bi sigara yaktım ve dinliyorum..
@scarface6076
4 жыл бұрын
Şu an Yaşıyor musun peki
@alpercan8314
Жыл бұрын
Soluk Soluğa ♠️
@ugurbaday2182
5 ай бұрын
Ölmeden önce dinleyeceğim son şey… çünkü onunla tanıştığımızda şarap eşliğinde ilk dinlediğimiz şey buydu…. Hatırlatır mısınız lütfen….
@hulusizeybel8222
2 ай бұрын
Vasiyetim, dini tören yerine "Soluk Soluğa" okunurken gömülmektir.
@mehmetoztek3934
6 жыл бұрын
Ahmet Telli - Soluk Soluğa Şiiri NO COMMENTS Soluk Soluğa 1 Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı Ama atıldı yine de serüvenlere Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı. Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı - ki onlar daima birer yalnızdılar Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup Gitmişti o kentten anımsamıyor artık Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala Sürüp gider mi ilk öpüşmenin esrikliği Gizlice buluşmaya gelen ve ölürcesine Korkular geçiren o kız nerededir şimdi Sensiz olursam yaşayamam diyen O liseli kız hangi kentte kaldı Ve o sarışın O afeti devran bekler mi hala Atlas yataklara sererek yaşamanın anlamını Üşüten bir acıydı belki her ayrılık Her yolculuk yangınların başladığı yereydi Ama vakti olmadı hesabını tutmaya Aşkların, ayrılıkların ve acıların İstese de kalamazdı vakti gelince Geyik sesleri yankılanınca yamaçlarda Yürek burkulması ve hüzün ve keder Aralıksız doldururdu acıların bohçasını Dudaklarında öpüşlerin gül esmerliği İçinde kıpırdanıp durur ufuk çizgisi Ay bile soğuktur o zaman Bir buz parçasıdır Çaresiz çıkılacaktır o yolculuklara Ki bir ömrün karşılığıdır serüvenler Biraz da serüvendi yaşamak Belki yatkındı büyük yolculuklara Ki serüvenler daima büyük aşklar Ve büyük yolculuklarla başlar Anıları aşkları ve bir kenti Bırakıp gidebilirdi apansız Apansız başlardı yolculuklar Hangi saatinde olursa günün Ve hep kar yağardı nedense Durmadan kar yağardı yol boyunca Ve nasılsa yok olup giderdi hüzün Kent görünmez olunca arkada Ne bir veda sözcüğü dökülürdü dudaklarından Ne de dönüp bakardı geriye bir kez olsun Ne zaman yollara düşse biterdi acılar Gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından Kavaklarsa oynak bir çingene kızı Her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta Güneşin batışını seyretmek ölümdür biraz Ölümdür biraz hep aynı yatakta Aynı kadınla sevişerek sabaha varmak Kitapları hep aynı raflara sıralamak Aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz Soluk soluğa yaşamalı insan Her sabah yeni bir şeyler görebilmeli Ve cehenneme dönse de bir ömür Mutlaka bir şeyler değişmeli her/gün Ey o büyük yolculukların ürperten heyecanı Okyanus dalgalarının sesleriyle dol bu ömre Ölüme ve aşka durmadan kement atan Serüvenlerle geçsin yaşamak Buz tutmuş bir dünya ortasında Yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla Önünde dağlar, uçurumlar Sarsılan gök, yarılan toprak Çelik uğultularla burgaçlanırken Yaşamak işte öylesine kucaklardı onu Ve her nasılsa keklik sekişli Bir aşkın sevinci dolardı yüreğine Çıkarıp atardı o zaman deli bir ırmağa Ne kalmışsa bir önceki serüvenden Soluk soluğa yaşadı kentleri, aşkları Bağlanacak kadar kalmadı hiçbirinde Pervasız bir acemi, bir çılgın Soyu tükenen bir bilgeydi belki de… O yalnız kaybetmesini öğrendi ömründe Avucundan dökülen kum taneleriydi her şey Ne bir serseriydi ne de yılgın bir savaşçı Ama kendi kafasıyla düşünen ve hakkında Ölüm fermanları çıkartılan biriydi belki Sevince deli gibi severdi Pervasız severdi sevince Dövüşmek ancak ona yakışırdı Ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar Yoktu bağlandığı herhangi bir şey Bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından Ne bilir ömrün değerini bir çılgın Yalnızca kendini yaşamayı nereden bilebilir Ve başarısız eylemler çağında o Kaçabilir mi binlerce kez ölmekten Yerleşik yargıları olmadı hiç Kurmadı güzel gelecek düşleri Nerede bir yangın, nerede tehlike O mutlaka oradaydı birdenbire Dinsizdi, özgür sayılırdı belki Ama bağlanmazdı özgürlüğe de Hiçbir yerde yeterinden çok kalmadı Beklemedi anılar sarnıcının dolmasını Şikayetsiz yaşadı yaşadığı her günü Yoktu yüreğinde pişmanlıkların izi Ayrıntıların izi kalmamış artık Üst üste yaşanmakta ayrılıklar Ve bir bulut gibi sıyrılıp gidilmiştir Dağların, denizlerin üzerinden Geride kalan ne varsa soluktur şimdi Titreyen kandiller gibi sönmek üzeredir O eski konaklar gibidir anılar Gül bahçeleri, sessiz koru ve orman Belki sağanak boşanır apansız Yüzyıllık bir yağmur başlar Ve sinsi bir hastalığa dönmeden alışkanlıklar Yok olup gider her şey, belki kül olur Hırçın bir okyanustur yürek Dar gelir ufuk ve mutluluklar çevreni Anılarsa birer çıban izidir Yaşanmaz onların ölgün gölgesinde Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak Ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi Anısız kalınmıyor artık ne yapılsa Kuşatıyor yolları, aşkı ve ömrü Bekleyişleri kemiren çakal sesleri Oysa bütün köprüler yakılmalı ayrılık vakti Ve herhangi bir şeyle eşit olmaksızın Yollara düşülmeli habersiz ve sessiz Çürük bir diş gibi kanırtıp kentleri Dünyanın ağzını kanlar içinde bırakmalı Bir ömrün olgunlaştıramayacağı acemilikler toplamı ve bir çılgın boyun eğmedi kendine bile seçme zorunda kalmadı yaşamayı nasıl bağlanmadıysa yere ve zamana bağlanmadı kendine de ömür boyu dağlara tırmana atlar gibi soluk soluğa yaşamak istedi dünyayı bir şahin gibi bulutlara kurdu dumanlı sevdaların yörük çadırını sıradan bir gezgin değildi hiç dövüşür gibi yaşadı yolculukları belki korkusuz sayılmazdı büsbütün korkardı korkulara düşmekten zaman zaman ve bütün gemileri yakıp yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri umutlardansa nefret etti daima hep yanıldı ve yenilgilere uğradı ama atıldı yine de serüvenlere pervasız bir acemi soyu tükenen bir bilgeydi belki de Ama bir şey vardı yine de Başarısız ihtilallerden kendine kalan
@seydiz1
6 жыл бұрын
OLÜMDÜR DEMİŞTİR AYNI KADINLA SEVİŞEREK SABAHA UYANMAK ,doğrumudur değilmidir bilemedim
@mesutdemirok9080
6 жыл бұрын
Küçük kulak...
@yeteratan7508
3 жыл бұрын
Tabaka Nerde durması gereken ve ordalardı? Yani Emirleri bekle?
@seydiz1
5 жыл бұрын
Vakti olmadi acilarin tutanagini tutmaya
@adilerdogan3031
3 жыл бұрын
🌸
@umuttursun3481
5 жыл бұрын
Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı ama atıldı yine de yeni serüvenlere Vakti olmadı acıların hesapını tutmaya durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı Yangınlarla geçti ömrü ve hep yanlızdı - ki onlar daima birer yalnızdırlar Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup gitmişti o kentten anımsamıyor artık Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala sürüp gider mi ilk öpüşmenin esrikliği Gizlice buluşmaya gelen ve ölürcesine korkular geçiren o kız nerdedir şimdi Sensiz olursam yaşayamam diyen o liseli kız hangi kentte kaldı ve o sarışın o afeti devran bekler mi hala atlas yataklara sererek yaşamanın anlamını Üşüten bir acıydı belki her ayrılık her yolculuk yangınların başladığı yereydi ama vakti olmadı hesabını tutmaya aşkların, ayrılıkların ve anıların İstese de kalamazdı vakti gelince geyik sesleri yankılanınca yamaçlarda yürek burkulması ve hüzün ve keder aralıksız doldururdu günlerin bohçasını Dudaklarında öpüşlerin gül esmerliği içinde kıpırdanıp durur ufuk çizgisi Ay bile soğuktur o zaman bir buz parçasıdır Çaresiz çıkılacaktır o yolculuklara ki bir ömrün karşılığıdır serüvenler Birazda serüvendi yaşamak belki yatkındı büyük yolculuklara ki serüvenler daima büyük aşklar ve büyük yolculuklarla başlar Anıları, aşkları ve bir kenti bırakıp gidebilirdi apansız Apansız başlardı yolculuklar hangi saatinde olursa olsun günün ve hep kar yağardı nedense durmadan kar yağardı yol boyunca ve nasılsa yok olup giderdi hüzün kent görünmez olunca arkada Ne bir veda sözcüğü dökülürdü dudaklarından ne de dönüp bakardı geriye bir kez olsun Ne zaman yollara düşse biterdi acılar gül yüzlü sular fışkırdı toprağın karnından kavaklarsa oynak bir çingene kızı her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta güneşin batışını görmek ölümdür biraz ölümdür biraz hep aynı yatakta aynı kadınla sevişerek sabaha varmak Kitapları hep aynı raflara sıralamak aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz soluk soluğa yaşamalı insan her sabah yeni bir şeyler görebilmeli ve cehenneme dönse de bütün bir ömür, mutlaka bir şeyler degişmeli her\gün Ey o büyük yolculukların ürperten heyecanı okyanus dalgalarının sesleriyle dol bu ömre ölüme ve aşka durmadan kement atan serüvenlerle geçsin yaşamak Buz tutmuş bir dünya ortasında yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla önünde dağlar, uçurumlar ve günlerce süren okyanus fırtınaları sarsılan gök, yarılan toprak çelik uğultularla burğaçlanırken yaşamak işte öylesine kucaklardı onu ve her nasılsa keklik sekişle bir aşkın sevinci dolardı yüreğine çıkarıp atardı o zaman deli bir ırmağa ne kalmışsa bir önceki serüvenden Soluk soluğa yaşadı kentleri, aşkları bağlanacak kadar kalmadı hiçbirinde pervasız bir acemi, bir çılgın soyu tükenen bir bilgeydi belki O yalnız kaybetmesini öğrendi ömründe avucundan dökülen kum taneleriydi her şey, ne bir serseriydi ne de bir yılgın bir şavasçı ama kendi kafasıyla düşünen ve hakkında ölüm fermanları çıkarılan biriydi belki Sevince deli gibi severdi pervasız severdi sevince dövüşmek ancak ona yakışırdı ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar yoktu bağlandığı herhangi bir şey bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından Ne bilir ömrün değerini bir çılgın yalnızca kendini yaşamayı nerden bilebilir ve başarısız eylemler çağında o kaçabilir mi binlerce kez ölmekten Yerleşik yargıları olmadı hiç kurmadı güzel gelecek düşleri nerde bir yangın, nerde tehlike o mutlaka ordaydı birdenbire Dinsizdi, özgür sayılırdı belki ama bağlanmadı özgürlüğe de Hiçbir yerde yeterinden çok kalmadı beklemedi anılar sarnıcının dolmasını şikayetsiz yaşadı yaşadığı her günü yoktu yüreğinde pişmanlıkların izi Ayrıntıların izi kalmamış artık üst üste yaşamakta ayrılıklar ve bir bulut gibi sıyrılıp gidilmiştir dağların, denizlerin üzerinden Geride kalan ne varsa soluktur şimdi titreyen kandiller gibi sönmek üzeredir (ve her yıl biraz daha harabeye dönen o eski konaklar gibidir anılar gül bahçeleri, sesiz koru ve orman yabanıl otlar içinde kaybolur gider) Belki bir sağanak boşanır apansız yüzyıllık bir yagmur başlar ve sinsi bir hastalığa dönmeden alışkanlıklar yok olup gider her şey, belki kül olur Hırçın bir okyanustur yürek dar gelir ufuk ve mutluluklar çevreni anılarsa birer çıban izidir yaşanmaz onların ölgün gölgesinde Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi anısız kalınmıyor artık ne yapılsa kuşatıyor yolları, aşkı ve ömrü bekleyişleri kemiren çakal sesleri Oysa bütün köprüler yakılmalı ayrılıklar vakti ve herhangi bir şeyle eşit olmaksızın yollara düşmeli habersiz ve sessiz Çürük bir diş gibi kanırtıp kentleri dünyanın ağzını kanlar içinde bırakmalı Bir ömrün olgunlaştıramayacağı acemilikler toplamı ve bir çılgın boyun eğmedi kendine bile seçme zorunda kalmadı yaşamayı Nasıl bağlanmadıysa yere ve zamana bağlanmadı kendine de ömür boyu dağlara tırmanan atlar gibi soluk soluğa yaşamak istedi dünyayı bir şahan gibi bulutlara kurdu dumanlı sevdaların yörük çadırını sıradan bir gezgin değildi hiç dövüşür gibi yaşadı yolculukları belki korkusuz sayılmazdı büsbütün korkardı korkulara düşmekten zaman zaman ve bütün gemileri yakıp yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri umutlardansa nefret etti daima Hep yanıldı ve yenilgelere uğradı ama atıldı yine de yeni serüvenlere Pervasız bir acemi, bir çılgın soyu tükenen bir bilgeydi belki Ama bir şey vardı yine de başarısız ihtilallerden kendine kalan (……………………………………………………. ……………………………………………………… 2. Büyük aşklar yolculuklarla başlar ve serüvenciler düşer bu yollara ancak Onlar ki dünyanın son umudu soyları tükenen birer çılgındırlar Ne bir adresleri vardı onların yeryüzünde ne de aşktan başka bir sığınakları Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında ölümle alay ederler sanki Nerde beklenirlerse ordaydılar bir kez bile gecikmediler ömür boyu Neydi onları ordan oraya savurup duran şey Onları daima yalnız kılan neydi bu yaşam denilen gürültüde Her dilden bir adları vardı onların ama hiçbir ülkenin kimliğini taşımadılar Şarışındılar belki de esmer yani bir çok yüzün bileşkesi Ne altın arayıcısıydılar ne de aylak bir gezgin Vurulup düşseler de her kuşatmada serüvencidir onlar ve hiç ölmezler Ki onlar hep yalnızdır ve her nasılsa bulurlar heder olmanın bir yolunu Onlar ki bu dünyada kahraman olmaya mahkûmdurlar Sislenen anılar kaldı bize onlardan renkleri bozulup duran solgun anılar Nasıl yazılmalı ki silinip gitmesin bulutlar gibi çekilmesin gök boşluğuna Bileği güçlü ve gözüpek avcılar mıydı onları kuşatıp yeryüzü cennettinden atan Yoksa kendini tüketen hüzünler miydi vurulup düştükçe ışığını karartan O serüvenlerin günlüğü tutulmadı yazılmadı o insanların destan şiiri Parça parça ettirilseler bir kartala (ki sanırım böyle oldu sonları) Fışkırır yüreklerinden başarısız ihtilallerin yangınları (………………………………………………. ……………………………………………….. Dünyanın cesur ulusları yoktu, cesur insanları vardı. Onlar, aşkın ve hayatın havarileri, büyük serüvencilerdi . Onlar, bu ihtiyar cadının maskesini parçalamak ve yeryüzü denilen cenneti bize sunmak istediler. Bütün ömürleri bu kavgayla geçti. Ne adları vardı onların, ne ulusları, ne dinleri ne de anıtları. Ama biz onlar için ölüm fermanları hazırlayıp görkemli mangalar kurduk. Şavaşlar açtık peşpeşe. Kentleri ele geçirip vahşi bir hayvan gibi avladık onları. Nerde görülseler kurşuna dizdik ve süslü kemerler yaptık onların kafa derilerinden. Biz cellattık ve tarih suratımıza tükürürken, bir kez bile bağışlanmayı istemedi onlar… Derler ki, son büyük serüvenci yaralıdır hala…
@sabaolsun
2 жыл бұрын
🌷----🌷-----🌷🌷🌷🌷
@ceylan1366
7 ай бұрын
00:50
@zoradam26
2 жыл бұрын
SOLUK SOLUĞA - 1 Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı Ama atıldı yine de serüvenlere Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı. Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı - ki onlar daima birer yalnızdılar Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup Gitmişti o kentten anımsamıyor artık Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala Sürüp gider mi ilk öpüşmenin esrikliği Gizlice buluşmaya gelen ve ölürcesine Korkular geçiren o kız nerededir şimdi Sensiz olursam yaşayamam diyen O liseli kız hangi kentte kaldı Ve o sarışın O afeti devran bekler mi hala Atlas yataklara sererek yaşamanın anlamını Üşüten bir acıydı belki her ayrılık Her yolculuk yangınların başladığı yereydi Ama vakti olmadı hesabını tutmaya Aşkların, ayrılıkların ve acıların İstese de kalamazdı vakti gelince Geyik sesleri yankılanınca yamaçlarda Yürek burkulması ve hüzün ve keder Aralıksız doldururdu acıların bohçasını Dudaklarında öpüşlerin gül esmerliği İçinde kıpırdanıp durur ufuk çizgisi Ay bile soğuktur o zaman Bir buz parçasıdır Çaresiz çıkılacaktır o yolculuklara Ki bir ömrün karşılığıdır serüvenler Biraz da serüvendi yaşamak Belki yatkındı büyük yolculuklara Ki serüvenler daima büyük aşklar Ve büyük yolculuklarla başlar Anıları aşkları ve bir kenti Bırakıp gidebilirdi apansız Apansız başlardı yolculuklar Hangi saatinde olursa günün Ve hep kar yağardı nedense Durmadan kar yağardı yol boyunca Ve nasılsa yok olup giderdi hüzün Kent görünmez olunca arkada Ne bir veda sözcüğü dökülürdü dudaklarından Ne de dönüp bakardı geriye bir kez olsun Ne zaman yollara düşse biterdi acılar Gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından Kavaklarsa oynak bir çingene kızı Her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta Güneşin batışını seyretmek ölümdür biraz Ölümdür biraz hep aynı yatakta Aynı kadınla sevişerek sabaha varmak Kitapları hep aynı raflara sıralamak Aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz Soluk soluğa yaşamalı insan Her sabah yeni bir şeyler görebilmeli Ve cehenneme dönse de bir ömür Mutlaka bir şeyler değişmeli her/gün Ey o büyük yolculukların ürperten heyecanı Okyanus dalgalarının sesleriyle dol bu ömre Ölüme ve aşka durmadan kement atan Serüvenlerle geçsin yaşamak Buz tutmuş bir dünya ortasında Yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla Önünde dağlar, uçurumlar Sarsılan gök, yarılan toprak Çelik uğultularla burgaçlanırken Yaşamak işte öylesine kucaklardı onu Ve her nasılsa keklik sekişli Bir aşkın sevinci dolardı yüreğine Çıkarıp atardı o zaman deli bir ırmağa Ne kalmışsa bir önceki serüvenden Soluk soluğa yaşadı kentleri, aşkları Bağlanacak kadar kalmadı hiçbirinde Pervasız bir acemi, bir çılgın Soyu tükenen bir bilgeydi belki de... O yalnız kaybetmesini öğrendi ömründe Avucundan dökülen kum taneleriydi her şey Ne bir serseriydi ne de yılgın bir savaşçı Ama kendi kafasıyla düşünen ve hakkında Ölüm fermanları çıkartılan biriydi belki Sevince deli gibi severdi Pervasız severdi sevince Dövüşmek ancak ona yakışırdı Ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar Yoktu bağlandığı herhangi bir şey Bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından Ne bilir ömrün değerini bir çılgın Yalnızca kendini yaşamayı nereden bilebilir Ve başarısız eylemler çağında o Kaçabilir mi binlerce kez ölmekten Yerleşik yargıları olmadı hiç Kurmadı güzel gelecek düşleri Nerede bir yangın, nerede tehlike O mutlaka oradaydı birdenbire Dinsizdi, özgür sayılırdı belki Ama bağlanmazdı özgürlüğe de Hiçbir yerde yeterinden çok kalmadı Beklemedi anılar sarnıcının dolmasını Şikayetsiz yaşadı yaşadığı her günü Yoktu yüreğinde pişmanlıkların izi Ayrıntıların izi kalmamış artık Üst üste yaşanmakta ayrılıklar Ve bir bulut gibi sıyrılıp gidilmiştir Dağların, denizlerin üzerinden Geride kalan ne varsa soluktur şimdi Titreyen kandiller gibi sönmek üzeredir O eski konaklar gibidir anılar Gül bahçeleri, sessiz koru ve orman Belki sağanak boşanır apansız Yüzyıllık bir yağmur başlar Ve sinsi bir hastalığa dönmeden alışkanlıklar Yok olup gider her şey, belki kül olur Hırçın bir okyanustur yürek Dar gelir ufuk ve mutluluklar çevreni Anılarsa birer çıban izidir Yaşanmaz onların ölgün gölgesinde Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak Ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi Anısız kalınmıyor artık ne yapılsa Kuşatıyor yolları, aşkı ve ömrü Bekleyişleri kemiren çakal sesleri Oysa bütün köprüler yakılmalı ayrılık vakti Ve herhangi bir şeyle eşit olmaksızın Yollara düşülmeli habersiz ve sessiz Çürük bir diş gibi kanırtıp kentleri Dünyanın ağzını kanlar içinde bırakmalı Bir ömrün olgunlaştıramayacağı acemilikler toplamı ve bir çılgın boyun eğmedi kendine bile seçme zorunda kalmadı yaşamayı nasıl bağlanmadıysa yere ve zamana bağlanmadı kendine de ömür boyu dağlara tırmana atlar gibi soluk soluğa yaşamak istedi dünyayı bir şahin gibi bulutlara kurdu dumanlı sevdaların yörük çadırını sıradan bir gezgin değildi hiç dövüşür gibi yaşadı yolculukları belki korkusuz sayılmazdı büsbütün korkardı korkulara düşmekten zaman zaman ve bütün gemileri yakıp yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri umutlardansa nefret etti daima hep yanıldı ve yenilgilere uğradı ama atıldı yine de serüvenlere pervasız bir acemi soyu tükenen bir bilgeydi belki de Ama bir şey vardı yine de Başarısız ihtilallerden kendine kalan Ahmet TELLİ
@kemalozalp898
2 жыл бұрын
şiirlerin arasına reklam koyam herkese koyayım şimdi olmuştur sanırım
@yekuyekteyrike
7 ай бұрын
mahmut keçeci kim?
@yeteratan7508
3 жыл бұрын
Hep şifredir şiir sözleri baştan sona kadar birilerine?
@rengvanozhan6861
Жыл бұрын
Okuyandan birşey anlaşılmıyor
@muhsinerbakan552
5 жыл бұрын
.
@ordudevlet
Жыл бұрын
Anam babam yok ben varim
@fasizmekarsiomuzomuzaboss4589
7 жыл бұрын
yasiyamadiklarimizi yasiyamadiklarimizi bir cirpida anlatan insanin serefine.
@alpaslanyasinbekar8089
6 жыл бұрын
Müziği söyleyebilir misiniz?
@MahmutKececi
6 жыл бұрын
Alpaslan Yasin Bekar Bu orjinal anlamda Vietnam filmi için üretilmiş bir ezgidir. Ancak şair şiirine eşlik ezgisi olarak kullanmış yaptığı albümde.
Пікірлер: 166