Bir cılız dere akardı cudi dağından aşağı
dere başı köyümdü benim iki yanı bahçe
bahçelerin varı yoğu sarı armut kırmızı nardı
köyde bir avuç insan hısım akraba kız kızan
koyunlar gibi sığışır gübre sıcağına yuvaların
yaşamadan yaşardık
ne dünya haberliydi köyümden
ne köyüm dünyadan haberli
ne dünyanın yararı vardı köyüme
ne köyümün dünyaya zararı
dünya ayrıydı köyüm ayrı
kimi geceler kayadan kayaya
silah sesleri sıçrardı uzaktan
bir masal devi uyanırdı cudi dağında o zaman
karabasan gibi çullanırdı üstümüze
aç kurtlar gibi çağrısız konuklar inerdi bazen köyümüze
gecenin koynunda çaresizi yürek gibi çarpardı korkudan evlerimiz
kimi gelir unumuzu alırdı
kimi gelir canımızı
kim kanundur
kim eşkiya
kim dosttur
kim düşman
bilemezdik arada biz kurban
derken bir gece yarısı bana geldi kurbanlık sırası
köyümün koynundan kopardılar
kayalara apardılar
vatan millet uğruna vurdular beni
dalında kaldı armudumla narım
üç öksüzümle bir de yarim
cudi dağından aşağı bir dere
hala akar mı bilmem
ara sıra bana türkü yakar mı bilmem
BİR CUDİ ÖYKÜSÜ
ŞİİR: BÜLENT ECEVİT
(KENDİ SESİNDEN)
Негізгі бет Bülent Ecevit'in Kendi Sesinden "Bir Cudi Öyküsü" Şiiri
Пікірлер: 9