BAP - Nie met Aljebra 1988
Nohdämm ding Nabelschnur jekapp wohr em sechste Johr nohm Kreech,
die Stadt zum jröösste Deil noch flachlooch, doch en hoffnungsvollem Leech,
rinn en e Land, dat sich verstümmelt hatt, ne Kontinent em Sinn,
woodste jeboore, kleine Jüdd, dank Opas une'lichem Kind.
Do wohr ne Krämer, dä vun Häzze joot, doch leider ohne Stolz.
Sing zweite Frau, die off betont hätt, wat se all wie anders wollt.
En Burch, en der - wie de jetz weiss - nie Kaiser 'n Könige residiert hann.
E Stadttor bloss, längs övverflüssig, wie die, die nie drinn logiert.
En lange Strooss, Jeschäfte, n' Kirch met Huhaltar, sujar 'nem Schrein,
met Bichstöhl, violett verhange, Prozessione, die vorbei
ahn Metzjereie trooke, 'm Schaufinster Madonne opjebaut.
Häss dich jefrooch, wo Hämche 'n Sülze wohl en dä Zick verstaut.
Do hatts et nie met Aljebra, met Formle, Zahle.
Nur, wat passiert ess hätt dir wie 'nem Elefant,
su unauslöschlich, singe Stempel enjebrannt,
dat do off meins, do hätts fast jed Detail behahle.
Un 't wood en Bröck jebaut, 'ne Nierendesch övver dä Fluss jespannt.
En Schieferspetz kohm op dä Kirchturm, dä für Volk un Führer affjebrannt.
Domet die Kirchturmspetz jetz heilblevv, krääte 'mer widder en Armee.
Ding Onkle hatten do kein Zweifel: "Dä Russ wöhr sons en drei Daach he!"
Die Schul ahm Hafen un ding Fründe, Röövekrugg un Majerien -
hätts - gläuv ich - alles drömm jejovve, domohls su wie die ze sinn.
Och dä Kakaojeruch om Schulhoff, bitter, schwer, verjisste nie.
Un fällt dat Woot "Fabrik" hück - stemmp - denks do direk ahn Fraue, die
vun 'ner Siren em Takt jehahle, he Praline affjepack.
Für e Drinkjeld - dä Reibach woot vun janz andre enjesack.
Doch eh dä Grosche feel, wat affleef, wootste en dat Heim jesteck,
en dämm Sadiste Kinder quälten. Fass ze spät hässte 't jescheck.
Do hatts et nie met Aljebra, met Formle, Zahle.
Nur, wat passiert ess hätt dir wie 'nem Elefant,
su unauslöschlich, singe Stempel enjebrannt,
dat do off meins, do hätts fast jed Detail behahle.
Ne Speisesaal, ne Sportplatz, dä als Exerzierfeld huh ömzäunt.
"Men sana in corpore sano" woot dir, besste 't ensoochs, enjebläut.
't joov Khakihemde für die Starke, Urlaubssperre für dä Rest
un Spott un Hohn für dä janz Kleine, dä noch ens en sing Bett jenässt.
Bess nie do fottjelaufe - nit met zehn, nit met zwölf, nit met veezehn.
De Uhre stief, wie Papa, dämm ejal, en wat für 'nem System,
dat watte ahnzebeede 'n Mark braat. Soll un Haben hätt jezällt.
Met Prüjelstroof un Bibelsprüch woots nit nur do "zom Mann" jequält.
't wohr jet met Kuba, wat dir 'n Zicklang su brutal der Schloof jeraub,
do en dä Höll, en der mer Kinder nit ens Träne mieh erlaub.
Ahn alles andre hatten se dich noh un noh schon lang jewöhnt,
och wenn de manchem Halvjott he de Pest hätts ahn der Hals jejönnt.
Do hatts et nie met Aljebra, met Formle, Zahle.
Nur, wat passiert ess hätt dir wie 'nem Elefant,
su unauslöschlich, singe Stempel enjebrannt,
dat do off meins, do hätts fast jed Detail behahle.
Zem Hass ertrocke - längs erlosche wohr dat hoffnungsvolle Leech -
zem bovve puckle, unge tredde, zem pariere.
Doch vielleich mootste dodurch, öm du ze weede, denn, na klar, et joov och Sonn,
doch die's ausführlich schon beschrivve, die Sonn kennt wohl jeder schon.
Weil die Erinnerung miehstens Falle stellt, die jolden ussjeschmöck
met dämm, wat ein'jermassen okay wohr, dat andre blieht verstöbb.
Weil 't su bequem ess, zo verjesse - routiniert ess mer dodrinn,
he en dämm Land, obwohl mir 't sching, dat Minsche övverall su sinn.
Jetz schriefste Bilder, sings Jedichte, Leeder mohlste dann un wann
övver ding Kindheit, dat donoh, vun jetz, schliesslich un endlich dann
vun dämm, wat op uns zokütt. Denks noh, wie mer do draan driehe kann,
un off erschrickste dich beim Rasiere: "Dat Kind sieht uss wie 'ne Mann!"
Do hatts et nie met Aljebra, met Formle, Zahle.
Nur, wat passiert ess hätt dir wie 'nem Elefant,
su unauslöschlich, singe Stempel enjebrannt,
dat do off meins, do hätts fast jed Detail behahle.
Hochdeutsch: Nie mit Algebra
Du hattest es nie mit Algebra, mit Formeln, Zahlen.
Nur, was passiert ist hat dir wie einem Elefant,
so unauslöschlich, seinen Stempel eingebrannt,
dass du oft meinst, du hättest fast jedes Detail behalten.
Негізгі бет Музыка BAP - Nie met Aljebra 1988
Пікірлер: 50