Allah yardimcin olsun guzel kız. Farkinda olman en büyük adim. Insallah kucuk adımlarla bile olsa ilerler ve hedefine ulasirsin. ❤
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
Çok teşekkür ederim 🥹💗
@SelinArslann
2 ай бұрын
tıkanırcasına yeme bozukluğuyla savaşırken videon karşıma çıktı. anlattıklarını o kadar iyi anladım ki, ne kadar yorulduğunu bunaldığını da anladım. bu durumu o kadar fazla insan yaşıyor ki biz kendimizi yalnız sanıyoruz ama yalnız değiliz. anladığıma göre kendimizi bu duruma soktuğumuz gibi bizim kendimizi kurtarmamız gerek. ben kendime inanıyorum, 3 aydır yeme atağı yaşamadım. senin de başarabileceğini düşünüyorum. kendine inan ve güven❤
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
3 ay çok uzun bir süre tebrik ederim seni 🥹💗 inşallah devamını da getirirsin ve teşekkür ederim güzel yorumun için 💖💖💖
@SelinArslann
2 ай бұрын
@@guziidekaykac_ çok teşekkür ederim🥹 Kendi özüme dönünce bir şeyler yolunda gitmeye başladı belki senin de özüne dönmen gerek🤍
@pembe153
2 ай бұрын
Merhaba seni o kadar iyi anlıyorum ki zaman zaman benzer şeyleri yaşıyorum. İnşallah istediğin sonuna ulaşırsın.Asla umudumuzu kaybetmek yok .Çok tatli bir kızsın İnşallah daha cok aboneye ulaşırsın 😊❤
@yldz4016
2 ай бұрын
merhaba güzide, videon karşıma çıktı. zor bir dönemden geçiyorum ben de. kendini ifade etme biçimin ve duygularını kelimelere dökmen çok güzel ve çok net. yaşın küçük muhtemelen. sürekli kendimizi eleştirmeye programlandık çünkü sosyal medya bunu yapıyor. bizim eksikliklerimizden beslenip, fake serotonin verip bizi bağımlı kılıyor. tiktok/insta gibi uygulamaları kaldırmak iyi gelebilir, ilk aşamada. ben de şimdi yapacağım:) kendini o kadar çok yargıladın ki kendine bunu yapman çok acımasızca. eninde sonunda yapayalnızız ve bu savaşlardan bu şekilde çıkacağız, inancım bu yönde. verimlilik kafası da tamamen sosyal medya pompalaması diye düşünüyorum. sen yetersiz değilsin, seni senden çalan çok uyaran var yalnızca. ps. yeme bozukluğu ile ilgili önerileri yazın demişsin ama konu hakkında bilgim yok, içimden bunlar geldi:(
@Mine-y7t
2 ай бұрын
bebeğim selam. ben de çok benzer süreçlerden geçtim. ve kendimi sana çok yakın hissettim. bence bu mentalite tamamen ya hep ya hiç düşüncesinden ötürü geliyor. aklına gelebilecek bütün diyetleri şok diyetleri yaptım kilo verdim aldım. şu an yaşadığın durum sanırım öğrenilmiş çaresizlik. o iç sesin ne kadar acımasız olduğunu çok iyi biliyorum. kendine gerçekten haksızlık ediyorsun. sen kendine söylediğin şeyleri yakın bir arkadaşına söyler miydin? hiçbir arkadaşlığın hiçbir ilişkinin yeri gelince aile bağlarının bile garanti olmadığı bir dünyada sen bir ömür kendinle ve bedeninle olacaksın. o halde neden bu acımazsızlık. hızlı sonuç almak istiyor insan biliyorum ama iki hafta kendini çok kasıp sonra belki tekrar aylarca salıyorsun, demek ki ayların var kendine verebileceğin. o halde bu acele neden güzelim. kendine daha uzun vadeli hedefler belirle. bunları küstahça bir yerden söylemiyorum lütfen yanlış anlama sende kendimi gördüğüm için yazıyorum. ben bu şekilde 20 kilo verdim şu an 55kiloyum. ve yaşım da 23. bir sıkıntı olmadığı sürece yaşayacağım yıllar var önümde. senin de öyle. gencecik ve ışıl ışılsın. herkes kendi koşullarında kendi doğup büyüdüğü yerde kendi çevresinde şekilleniyor ve herkes kendi hayatının en iyi halinde, daha iyisini yapabilseydin geçmişte zaten yapardın. o yüzden yeni bir sayfa aç ve kimseyi dinlemeden sadece o küçük güzideyi hatırla. o ileride nasıl biri olmak isterdi, onu ol. hayat bu şekilde anlam kazanacak. kendine güzel bak, sevgiyle❤
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
Deniz kenarında yürürken içime derince çektiğim ferah bir nefes gibi rahatlattı bu yorum beni🥺 çok çok teşekkür ederim 💖💖💖
@twoags
2 ай бұрын
merhaba, çabanı takdir ediyor ve seninle ne yazık ki empati kurabilecek kişilerin de var olduğunu bilmeni istiyorum. bir zaman sonra gerçekten o kadar bunaltıcı oluyor ki bu durum, yemeklerin verdiği uyuşturucu hissiyatı bile kayboluyor. kedin de çok sevimli ayrıca.
@eslemhaslak4465
2 ай бұрын
Selam, Benzer süreçleri yaşamış biri olarak o kadar derinden hissettim ki geleceğe dair soru işaretlerini ,umutsuzluğu ve paylaşamama duygusunu.İnsan gerçekten sadece yemeğin etrafında küçücük bir alana sıkışmış gibi hissediyor ve en kötüsü de sona ermicek gibi gelmesi.Umarım çabalaramız karşılık bulacak ve kendimiz, bedenimiz için iyi olana sürekli düşüp kalksak da bir noktada ulaşıcaz.
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
Umarım 🥺💗
@hera_nue
2 ай бұрын
selamm, ben de kendi hikayemi sana anlatmak istedim. benim yeme bozukluğu yaşamama sebep olan etken annemdi, 13 yaşımda 50 kilo iken diyet yapmaya başlamıştım, annem sürekli kilo vermemi diyet yapmamı sıfır beden olmamı söyleyip durdu. diyet yapıp zayıflayıp daha sonra o kısıtlamanın getirisiyle daha fazla yiyip daha falzla kilo aldım en sonunda 18 yaşımda yani bu sene altı ay kadar öncesinde bunun farkına vardım. bunu ona söylediğimde ise herhangi bir şekilde umrunda olmadı bende kendi kendime çözmeye çaıltım. önce yemeyi yasakladığım herşeyi yedim daha sonra kısıtlamalar kalkınca yemem yavaş yavaş düzeldi ancak o dönem aldığım kiloları vermek için tekrar diyet yaptım ve daha sonra tekrar yeme atakları yaşamaya başladım. meditasyonlar ve telkinler ve günlük tutmak çok işe yarıyor kendimi iyi hiisediyorum bunları yapınca. mayıstan bu yana yeme atağı yaşamamıştım ancak yks stresi çökünce tekrardan yaşadım ve dediğin herşeyi o kadar anlıyorum ki, özellikle yeme atağından sonra gelen o uyku dögüsü varya mahvediyor insanı sıkışıp kalıyorum. ve korkuyorum, öncelikle bu yeme bozukluğunu hiç atlatamamaktan korkuyorum çünkü tedavi olamıyorum ailem önemsemiyor, ikinci olarak ise kendi istediğim bedende olamamaktan kokuyorum, insanlarla kendimi kıyaslayıp duruyorum. ne yapmam gerekiyor bilmiyorum çok garip bir yerde sıkışıp kaldım
@arasbuyukaras
2 ай бұрын
Selam, Fazla kilo sorunu yaşamanın aslında bedelini biliyorsun. Aslında bu sende biraz da yalnızlık- suçluluk gibi tekrarlayan hisler oluşturmuş durumda. Sanki doğduğundan beri öyle hissediyorsun gibi ve sen aslında duygu değişimini hissetmek için yemek yiyorsun. Tahminimce karbonhidrat ve şeker ağırlıklı gıdalar. Genellikle bu şekilde yemek yemenin amacı aslında bir kaçış yolu olarak görmen. Buna sebebiyet veren şey nedir der isen çocukluğunda belki anlattığın gibi sadece annen ya da ek olarak yaşadığın başka büyük bir travma/travmalar. Bu travma ile yüzleşmeden atlatabilmen zor ama imkansız değil. Ben de senin anlattığınla uyuşan sebeplerden sorunlar yaşadım/hala da yaşıyorum biraz daha iyi olmakla birlikte. Günlük tutmak beni de iyileştiriyor. Orada sessiz haykırışlar, odaklanıp yazmak ruhuma iyi geliyor. Onun dışında önerebileceğim bir şey ise çalıştığın süreci anlamadan yapabileceğin bir öğrenme aktivitesinde bulunmalısın. Belki kitap okumak, belki bir dil öğrenmek, belki de sinefil olacak derecede film izlemek. Ama tek önemli konu o süreci zorla yapmadan sürenin nasıl geçtiğini anlamaman gerekir. Elimde yaşadığım bir sorundan dolayı daha fazla şu anda sana bu konu hususunda aktarım yapamıyorum, daha da devam ettirmek isterdim. Sadece başarabileceğini bilmeni isterim. Çünkü olayın farkındasın ve %50'sini bence hallettin. Geriye kalan kısımlar için biraz daha farklı bir süreçte bulunursan daha da iyileşeceğini bilmelisin.☺
@hera_nue
2 ай бұрын
@@arasbuyukaras evet tekrarlayan hisler ve döngüler… küçükken zayıf bir kızdım bana kilo almamı söylediler hep, daha sonra ergenlikte kilo alınca da vermemi söylediler. bu benim vücudum ile bağlantıyı koparmama sebep oldu çünkü küçükken doyduğum halde yedirdiler ergenlikte doymamama rağmen daha fazla yeme dediler. ben hayatımda da ilk defa bu son bir kaç ayda doyduğumu ya da acıktığımı anlamaya başladım. birşeyleri canımın istediğini ya da istemediğini de aynı şekilde, bunları hissedebilmek benim için çok mutluluk verici. travma mevzusunda ise tam olarak tek bir şey yok aslında herşeyin toplamı bunu çözmek için de meditasyonlar yapıyorum, yazı yazıyorum. şuanda da hali hazırda çalıştığım derslerim var onlar da iyi geliyor. bu bozukluğun büyük bir kısmını halletmiş olsam da hala içimde bir yerde bir ses elif kilo aldın elif kilo ver elif diyet yap diyip duruyor, yine bazı zamanlar yeme atakları yaşama noktasına geliyorum ve ne zaman yorgun stresli olsam bu sesler daha çok yükseliyor. bu sesler hiç gitmeyecek gibi hissediyorum
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
@@hera_nuefarkında olmamız büyük bir başarı aslında bizim için. Ben hep sezgisel beslenmeyi önerdiklerini duydum bunu hayatına sokmayı deneyebilirsin ben bu aralar öyle beslenmeye calışıyorum yani kısıtlama ve yasaklar yok yine ataklar yaşıyorum ama bu sayede atak geldiğinde saldırır gibi yemiyorum. Meditasyon gercekten çok faydalı içimizdeki olumsuz sesi kontrol edebilmemiz için ✨ umudunu asla kaybetme lütfen hepimiz iyileşeceğiz önemli olan farkına varabilmekti ve biz çabalıyoruz da 💗 çabalarımız boşa gitmeyecek 🥺 teşekkür ederim güzel yorumun için 💖💖
@hera_nue
2 ай бұрын
@@guziidekaykac_ bu kadar iyimser olman güzel bir şey, keşke bende olabilsem. bir ay sonra tatile gideceğiz ve bikini giyecek olmak beni çok strese sokuyor suan :(
Yaşadıklarına üzüldüm uzman bir destek almayı denedinmi bilmiyorum ama bu işe yarıyor çünkü durum psikolojik gibi görünüyor.Herşeyden önce abartılacak bir kiloda değilsin sen kendini öyle hissediyorsun bende yaşadım bu durumu hatta öyleki çok zayıfladığımda bile kendimi şişman görüyordum.Bizim gibi kilo almaya müsait insanlara şunu öneriyorum , ömrümüzün sonuna kadar sevdiğimiz herşeyden uzak duramayız bu kendimizi cezalandlrmak olur iyi bir diyetisyen bul kendine benim en büyük şansım iyi bir diyetisyene denk gelmek oldu, beni çok zorlamadı ve bana sürekli şunu hatırlattı diyeti bozssanda ertesi gün hiç bozmamış gibi devam et sakın bozdum bikere artık benden birşey olmaz deme birde bol bol motivasyon videoları izle tlc ağır yaşamlar videoları bende çok işe yaramıştı. sevgiyle kal.
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
Çok teşekkür ederim 🥹💗
@Hi_Ay
2 ай бұрын
Bence iyibir psikologla görüştsen daha iyi olur . Çünkü yeme atağı tek başına çözmek zor oluyor yardım alarak bu süreci daha yönete bilirsin.Video birçok şeyi bende yaşadım , bu iradeye pek çözülecek bir durum değil profesyonel destek sana yardımcı olacaktır. Umarım daha iyi olursun 😊
@nazlicanturel6237
2 ай бұрын
yapabilirsinn🧚🏼♀️
@mutlukelebek995
2 ай бұрын
Bence ailenden spor nedeni ile küçük yaşta ayrı kalman psikolojik olarak bu şekilde sonuçlanmış.Annenle çok iyi bir diyalog bu durumu azaltabilir. Annen destek olsun. Sana para vermesin. Alışverişi annen yapsın. Bu da yetmezse psikolojik destek alabilirsiniz. Çok hassas insanlar bu tür durumlar yaşayabiliyor. Her gün yürüyüş yapacak bir arkadaş bul kendine.Abartacak bir kilon yok. Kendine günlük bir plan yap. Yürüyüş, yemek ve ders çalışma ve sosyalleşme hepsine yer ver . Kendini suçlu hissetme. Geçici bir durum bu.
@Kraliceniz34
2 ай бұрын
Farklı hayatlar aynı kaderler
@BetulDemir-qe9qx
2 ай бұрын
Ben de tam tersi yiyemiyorum iştahım yok 45 kiloyum bize de kötü hissettiriyolar
@elvankaraman8087
2 ай бұрын
Merhaba Güzide. Seni çok iyi anlıyorum. Ben çocukluğumdan beri kilo konusunda sürekli eleştirilmiş bir insanım. İnsanlar kendi hadlerine olmasa da eleştirmeyi tavsiye vermeyi çok severler. Küçüklükten beri insülin direnci problemim olduğundan ötürü hep tatlı ister ve yerdim. Nereye gitsem acaba dondurma makarna çikolata var mıdır diye bakınıyordum. Annem ya da birileri görmeden yesem ne güzel olur derdi içimdeki ses. Orta 7de annem beni bir diyetisyene götürdü. Onun listesine uymaya zorlanırdım hep. Diyetisyenin seanslarında annem de odada olur dinler, kilom nasıl geldi ne oldu dinlerdi. O baskıyı unutamıyorum. 1 ay boyunca diyetisyene devam ettim fakat bir sonuç alamadım çünkü okula gittiğimde öğle aralarında benden daha zayıf arkadaşlarım kalori ne demek bilmezken gider kek çikolata alırdı ve benim o cevize bademe uymak zorunda olmak bana çok stres bindirirdi. Adaletsiz olduğunu düşünürdüm bu yüzden de fırsatını buldukça kantinden cips kek alır hızlıca yememe bakardım. Hızlı yemeliydim çünkü bilenler bilir etrafımdaki insanlar bir şey demeseler de normal bir şey de yeseniz eğer kiloluysanız etrafınızdaki insanlar yeme artık neye dönüşmüşsün diye çığlık atar gözleri elinizdeki yiyeceğin tadını kaçırırdı. Onu hisseder ve keşke evde kalsaydım keşke kimse şu köşede oturmasaydı da rahatça yeseydim derdim... En son seansımda diyetisyenim beni azarlayıp kızdığında ağladığımı hatırlıyorum. Bir daha da görünmedim o kadına korkutmuştu beni. En azından uzun bir süreliğine.. Araya pandemi girdi ve ben zaten kilolu bir durumdayken üstüne hareketsizlik de eklenince 15 kilo daha aldım. Artık cildim bile kötüleşmeye başlamıştı. Okula gitmekten nefret ediyordum. Sonra bir gün kan testimde ünsülin direncimin gerçekten çok fazlalaştığını az ötesinin şeker hastalığı olacağını gördük. Ben de değişmek istiyordum artık. Annemin de zoruyla orta7de gittiğim beni ağlatan diyetisyene tekrar gitmeye başladım. Ondan korkmam iyi etki yapmış olsa gerek 3 ay gibi bir süreçte 10.sınıfımın yaz tatilinde 97 kiloyken 77ye indim. 11e geçtiğimde insanların gözleri de değişmeye başladı. O zaman toplumun kilolulara yaptığı baskıyı tekrar anladım. Değerim artmış gibiydi aslında ben yine bendim. 77ye indikten sonra diyetisyene ara verdim ve bir süre kilomu korumaya devam ettim. Devam ettim etmeye fakat sonra bir şeyler yanlış gitti ve ben tekrar çikolata gibi şeyler yemeye yemek atakları geçirmeye başladım. Her böyle olduğunda 3 4 gün patlarcasına yer uykularımdan uyanırdım ve sonrasında 2 haftalık aç kalıp kendimi spora verir aldıklarımı geri verirdim. Verdikten sonra bir kaç gün tekrar korur sonra yine atak geçirirdim. Bu şekilde 1 yıl geçirdim ve sınav senesinin de son aylarında hareket etmeyi de bıraktım. Artık sadece patlayana kadar yiyor sonra da 2 3 hafta açlık çekiyordum. 88 kilo olmuştum. Değerimin o yağların arasında kaybolduğunu düşündüm hala da düşünüyorum ve o yüzden şu anda aç kalarak spor yapmaya devam ediyorum. Beslenmemi biraz daha artırsam da hala bir şeylerin değişmediğini ve sanki her an tekrar kilo alabilecekmişim gibi hissediyorum nasıl bu döngü kırılır gerçekten köşeye sıkıştım. Olabildiğince kas yapıp metabolizmamı hızlandırarak halletmeyi planlıyorum. Sağlık kilomuzdan daha önemli unutmamamız gerek.
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
Okurken bazı yerlerde kendimi gördüm🥺umarım hepimiz bir gün buraya aştık ve daha sağlıklıyız! Yazabiliriz 💖 hikayeni paylaştığın için de çok teşekkür ederim 🎀💕✨
@elvankaraman8087
2 ай бұрын
@@guziidekaykac_ Umarım öyle olacak ben inanıyorum aşacağız bu dönemleri Hem tabii ki paylaşmalıyım biz sesimizi duyurmalıyız ki bizi duyabilecek aynı durumda olan insanlar; bizim sesimizi duyarak yalnız olmadıklarının bilincinde, sağlıklı bir şekilde istedikleri bedene kavuşsunlar
@zeyneppenyez12
2 ай бұрын
Selamlar... kolaylıklar dilerim. Özellikle içindeki ses konuşmaya başladığı zamanlarda daha da kolaylıklar dilerim. O anlara dikkat eder misin? İçimdeki ses dediğin, ses gerçekten senin sesin mi? Sana bu işi yapmayacaksın diyen ses sana mı ait?
@guziidekaykac_
2 ай бұрын
Çok teşekkür ederim, güzel bir bakış açısı kazandırdınız bana. Bunu biraz düşüneceğim
Пікірлер: 32