Yara kapanmadı, sadece çürüyor…
Gözümün kesmediği,
aşılması gereken bir ırmak gibiydi
her akşam eve dönmek.
Kabullendikçe biraz
daha mağlup olanların
birbirlerini teselli
etmelerinin arasından geçerken
en çok orada
uzak durdum kendimden,
iş işten geçince anladım
tehlikeli bir merhametin
başımıza açtığı belaları.
Bana ,
sonu gelmeyen bir sallantı gibi davranan
bu dalgınlık;
yaşıyorum zannet diye
gözlerimi kıpırdatmayı gösterdi.
Nereye döküldüğüm konusuna gelince,
kederli ve sigara yakmayı
gerektiren bir konudur bu.
Ben aşktan bahsedince şaşıran
ve şaşırdığını gizleyenlerin;
buruşuk yüzlerine
sadık kalmayı öğrettim.
Yanımızda günahı yokken
bağışlanmayı dileyen
bir çocuğun elleri…
İşte o zaman en çok o ellerden utandım;
dünya, haksızken haklı
durumuna düşenlerin
olmaya devam ederken;
Burada bir kin var,
kimin olduğu belirsiz.
Bir şeyim yanlıştı,
Her şeyim yanlış sayıldı.
Mahvolmakla ünleniyorum gitgide;
Bu büyük bir cüret.
Vuruldum alnımdan
kan başkasından aksın.
Söyle gece!
Benim bu zarif isteğimi
Kim, neden yanlış anlasın?
Bülent PARLAK
Yorum: Ali Fırat ÇALIŞGAN
Müzik : Aldırma Gönül
(Mustafa TUNA - Melih GÖKÇE)
Görüntü: Allah Yakındır (Film)
Негізгі бет Bitince Yine Bitmeyen | Şiir | Bülent PARLAK
Пікірлер: 19