سلام اقای رنانی از سخنان پر محتوای شما بسیار لذت بردم و استفاده خواهم برد. موردی است که گمان بردم لازم است در مد نظر قرار دهید. من در سال ۶۱ پس از بستن دانانشگاههای ایران بدلیل انقلاب فرهنگی به اروپا سفر کردم. از قبل با دانشگاه بروکسل هماهنگ کرده و پذیرش دریافت کرده بودم. ۲۱ سال داشتم. سپس در سال ۶۴ به امریکا رفته و در دانشگاهی در بوستن در ماساچوست اول تحصیل کرده و سپس تدریس میکردم. گمان کنم از اول معیشت و منزلت مد نظر من نبود و در فکر اوایل انقلابی ام چگونه به انسانیت خدمت میتوانم کرد را میپروراندم. این تفکر باعث تحمل بالا برای گذشتن مسایل معیشتی و مهاجرتی برای بنده شد. اینگونه فولاد ابدیده شد. از اغاز خود را عضو جامعه انسانی دانستم. تغییر فرهنگی تاثیر گذار ولی غیر قابل تحمل نبود. از اول بفکر ایران و چگونگی تاثیر گذاری نیک خودم بر این زادگاهم بودم. احتمالا به دلیل شروع عقیده وبوجود امدن دهکده جهانی من در این حرکت قرار گرفتم. اصلا خود را از یک نقطه به نقطه دیگر ثبت و متعلق به جامعه بخصوصی ندانستم. از زندگی کردن و تنفس کردن در هر دم که فرو میرود و برمی اید لذت میبرم. قرار نیست که یک مهاجر از یک کشور به کشور دیگر برود گذشته را فراموش کند. یک مهاجر نیاز دارد در هر کجا قرار دارد بین خود و جامعه ای که در ان قرار دارد در هر لحظه هماهنگی برقرار کند. من خود را متعلق به یک کشور نمیدانم. کره زمین کشور من است. دهکده جهانی موجود است. برای بعد از انقلاب مرزهای ایران خود را از دیگر کشورها جدا کردند. همشهریان ایران گمان میکنند که دیگران وجود دارند. من از یک خانواده متوسط به پایین در قبل از انقلاب در سن ۱۸ سالگی احساس اتصال به ملت های دیگر را در خود داشتم. گمان نمیکردم که انسانهای دیگر دشمنان هستند. اختلا های ملیتی و فرهنگی را تحمل کردم و توانستم هماهنگشان کنم و از مشکلات زندگی هم لذت ببرم. منظورم این است که جهان دیگر هم این اجازه را به من داد تا هماهنگ باشم در هر. کجا که باشم. دهکده جهانی. انچه در سخنان شما شنیدم کاملا مورد قبول بنده است. خواستم مورد خودم را عرض کنم شاید تفکری در شما ایجاد کند. ملتها کاملا جدا و اینجا و انجا نیستند. ملتها در سریان هستند. کره زمین هم خیلی کوچک است. هدیه من به جامعه انسانی Cyruspanel.com
@jafar6785
2 жыл бұрын
با سلام. بنظر بنده بیشتر مطالبی که ایشان ذکر کردند را پس از گذشت ده سال مهاجرت میتوانم تایید کنم.
@jafar6785
2 жыл бұрын
سلام. چقدر این سخنرانی زیباست. اما بنظر من جوانی که در ۲۰ تا ۳۰ سالگی هست بسیار خام میباشد، کما اینکه خود بنده بودم. در رابطه با صرف انرژی زیاد بسیار موافقم با شما.
@nasimsoroush8473
2 жыл бұрын
با تایید حرفهای پر مهتوای شما که خودم تجربه شش ساله مهاجرت در اروپا دارم، متوجه شدم کم کم چراغ توانایی ها و فرصت هایم هر روز کشته می شود.
Пікірлер: 6