Karel Appel en de Cobra-groep: een korte kritiek
In plaats van zich in hun kunst primair te richten op waarheid en schoonheid kwam er bij Appel en andere Cobra-schilders een sociaal-maatschappelijke functie bij, namelijk het vrijmaken van de na-oorlogse burgerlijke maatschappij door middel van de kunst. Het is dit ideaal waardoor hun werk achteraf aan een zekere datering onderhevig is.
Schoonheid of ontroering an sich is voor de Cobra-schilders niet genoeg. Er zit altijd een ideologie achter die inhoudt dat we ‘bevrijd’ moeten worden. Als er dan een tijd komt waarin er niets meer te bevrijden valt, verliest deze kunst aan kracht. Het enige waar ze dan nog op terug kan vallen is de inherente schoonheid of waarheid van hun kunst en die werd nu juist ondergeschikt gemaakt aan de moderniteit die zij nastreefden.
De nadruk op spontaniteit van de Cobra-groep werd een nieuw dogma en was paradoxaal; het wezenskenmerk van spontaniteit is dat ze zich niet laat afdwingen. Appels neiging tot hetzij het naïeve, hetzij het abstracte, is een gevolg van moderniteitsdwang en houdt derhalve een begrenzing in van de oorspronkelijke spontaniteit. Hoe krachtig het werk van Appel ook kan worden, ze is begrensd door de tijdgeest.
Laat ik eindigen met de volgende uitspraak van Appel, waarmee hij afrekent met iedere intellectuele benadering van kunst: “als je voor een goed doek staat, hou je je bek”.
Henk Govaers
De schoonheid en de troost, aflevering Karel Appel
In deze tv documentaire van Wim Kayzer over de Nederlandse expressionistische schilder Karel Appel (1921 - 2006) selecteert Appel enkele van zijn eigen favoriete werken en draagt hij een gedicht voor over zijn geboortestad Amsterdam.
Bekijk mijn schilderijententoonstelling:
• Exhibition: paintings ...
Негізгі бет Музыка De schoonheid en de troost, aflevering Karel Appel
Пікірлер