นักเผชิญชะตา
.
เมื่อสก๊อยปฏิวัติให้ผมลองทำแบบทดสอบบุคลิกภาพมนุษย์ 16 แบบ ผมพบว่า ผมเป็นมนุษย์สีเหลือง เป็นนักผจญภัย (adventure) ที่ไม่ค่อยมีแบบแผนของชีวิต เป็นคนสมปุ๊ดสมปุ้ย ดุ่มเดินดุ่ยๆ ไปข้างหน้า ถ้าเลือกได้ก็บ่ต้องหาบกะดอนคอนกะต่าบ่ต้องมีภาระ บ่ต้องหัวซาอีหยัง ไปหวั่งๆ คือนกเจ่าพุ้นล่ะ
.
แต่ต้นทุนชีวิตของพวกเราต่ำกว่าต่ำ มาจากติดลบเลยล่ะ การผจญภัย การออกไปเผชิญโชคชะตาเป็นเพราะที่ที่เราเกิดมามันไม่เอื้ออำนวยอะไรเลย อย่าพูดถึงรัฐที่ให้ระบบราชการเป็นมือตีนบริหารเลย
.
พกห่อที่ติดตัวออกจากบ้านของนักเผชิญโชคในวัยเยาว์จึงมีแต่ความฝันใฝ่ในใจผสมแรงกายอันมีน้ำอดน้ำทนเป็นต้นทุนสำรอง พร้อมสติปัญญาที่ไม่เคยถูกบำรุงด้วยอาหารอย่างถูกสุขลักษณะ อาหารสมองต้องไปหาเอาข้างหน้า
.
คว้าการศึกษาไม่ได้ก็ต้องคว้าการงาน เพราะทั้งสองอย่างคือโอกาสที่ไม่มีให้เราได้เข้าถึงอย่างทั่วถึงบนดินแดนที่ราบสูง ทั้งที่มันเป็นต้นทุนชีวิตที่ประชาชนควรจะได้รับโดยอัตโนมัติ
.
เรียนก็ไม่ได้เรียนเพื่อตน ทำงานก็ไม่ได้ทำงานเพื่อตนคนเดียว เหลียวกลับไปมองบ้านที่เราจากมา ความอำมหิตของระบบราชการทาสศักดินาที่ได้ปล่อยปละละเลยที่จะจัดสรรสวัสดิการให้คนที่เสียภาษีเลี้ยงพวกมัน ปล่อยให้พวกไปตายเอาดาบหน้านี่แหละกลับมาแบกภาระลูกกตัญญูจนตายกันไปข้างหนึ่ง
.
ลูกกตัญญูรู้คุณพ่อแม่ก็ดี บำรุงลูกหลานวงศ์วานก็ดี แต่รัฐหรือผู้ปกครองที่แม่งเสพสุขและเสพสมบนความระทมทุกข์ของประชาชนผู้เสียภาษีนั่นระยำ
.
เพลง ‘เดือนดวงเหงา’ นี้ผมเขียนที่เชียงใหม่เมื่อวันที่ 30 เมษายน 1999 ในตอนค่ำที่นั่งมองพระจันทร์จากตีนดอยสุเทพแล้วคิดถึงบ้าน บ้านที่มีพ่อแม่อยู่ และคิดถึงน้องๆ ที่มีชะตากรรมเดียวกันกับผมเสมอมา ใช่ เราต่างจากบ้านมาเป็นนักเผชิญชะตา
Негізгі бет Комедия เดือนดวงเหงา (1999)
Пікірлер