خیلی خوشحالم که ویدیوی جدید گذاشتی♥️😊من شخصا با فیلم و کارکتر هاش ارتباط نگرفتم اما تحلیل های شما بسیاااار برام جذابه
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
دیگه داریم میریم سراغ فیلم و سریالهای دیگه😁
@sepidehyeganeh338
2 ай бұрын
👌🏻💯✨️
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
☘️
@hsa860
2 ай бұрын
تحلیل شما رو دوست نداشتم متاسفانه نتونستین حق مطلب رو بیان کنین 😮😮😮😮
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
سلایق متفاوته
@fateme33
2 ай бұрын
عالی،قسمت روانکاویش عالیه
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
ممنون🤩
@mostafanavidkia
2 ай бұрын
در مورد دارا تو یه سکانس پدر بزرگ با قفل فرمون به بهنام حمله میکنه، بهنام اونو سعی میکنه اروم کنه و بعد میاد ماشینش که سد معبر کرده رو جابجا کنه دارا پسرش با چشم های گریان تو ماشین نشسته و یهو میبینه که پدرش پشت فرمون نشست!! رانندگی یاد گرفته!! چقدر بازی این بچه خوبه و عالی ازش بازی گرفتن بدون اینکه لبخند بزنه از اعماق وجود خوشحال میشه و اشک هاش رو پاک میکنه چرا خوشحال میشه؟ چون پدر همیشه نماد قدرت و مردانگی برای پسر هست و در تمام سریال بخاطر سلطه گری مادر، شخصیت این پدر ضعیف و ضعیف تر شده جوری که پسر هم نسبت به خودش و هم پدرش بشدت خشم داره و از این پدر ضعیف بیزاره! و وقتی دارا دید که پدرش توانمند شده این حس و انرژی مردانه رو ازش گرفت و تازه حس کرد پدری داره که قویه!! عجب سکانسی!! بدون هیچ دیالوگی!! پ ن : پسر هایی که حضور پدر رو چه از نظر فیزیکی یا روانی حس و احساس نکنن ، اغلب به مرحله ی بلوغ و مردانگی نمیرسن و اگه دنبال درمان نرن تا اخر عمر یک " نوجوان ابدی" میمونن.
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
من واااقعاااا این پسربچه رو دوست دارم داستان پدر و پسر هم تو ویدیوی مربوط به بهنام باز کردم کمی
@pardisaghaee
2 ай бұрын
هديه جان درباره علاقه دارا به كلاه نظرتون چيه؟من متوجه منظورش نشدم
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
بچهها وقتی تو شرایط استرسزا هستن ممکنه یک شئ رو به شکل نمادین منبع آرامش بدونن، مثل بچههایی که یک پتوی به خصوص یا یک عروسک خصوص روباید همیشه همراه داشته باشن تا کمکم که ظرفیت بیشتری برای اون شرایط پیدا میکنن و میذارنش کنار Transitional object بهشگفته میشه تو روانکاوی
@mostafanavidkia
2 ай бұрын
"ثریا و لذت بردن از نقش قربانی" حقیقت این است که آدمها هیچ گاه حاکم یا مظلوم و برده به دنیا نیامده اند. ما خودمان با رفتارهایمان به آنها نقش می دهیم و اگر ما گرایش به مظلوم نمایی» و یا «برده بودن» داشته باشیم، خودمان کاری میکنیم که آدمها به ما ظلم کنند. گاهی بسیاری از آدم ها از اینکه مظلوم باشند و همیشه داستانی داشته باشند که برای دیگران تعریف کنند که چطور مورد ظلم و سوء استفاده قرار گرفته اند لذت می برند. چون مردم در آن لحظه به آنها توجه می کنند و سعی می کنند همدردی کنند و احتمالا همراه با آنها به طرف مقابل فحش می دهند و از دنیا و آدم هایی شاکی میشوند که به هیچ کس وفا نکرده اند آدمهایی که نقش مظلوم را بازی می کنند خودشان ظالم ترین کاراکتر داستان هستند چون نه تنها به خودشان آسیب می رسانند بلکه به آدمهایی که اطرافشان هستند هم آموزش می دهند که چطور خودشان را فراموش کنند و مورد شکنجه قرار بگیرند.
@hediyezabihi1989
2 ай бұрын
شخصیت ثریا برعکس فحشهای زیادی که خورد به نظرم چند لایه و جالب بود
@akramdehestani2308
2 ай бұрын
اولش مت ذهنم به تریا خیلی بد بود ولی بعدا نظرم عوض شد و دیدم اون هم قربانی دیگری درزندگی بود .
Пікірлер: 23