بحث اصلی این نوبت شرح دفتر نخست مثنوی به تاویل اختصاص دارد و نگاه مولانا به تاویل.
ابیات شرح شده در واقع همان ابیاتی است که در انتهای نشست پیشین(۶۳) خوانده شد.
در دلش تاویل چون ترجیح یافت
طبع در حیرت سوی گندم شتافت
به باور دکتر سروش در شرح این ابیات در طول تاریخ فهم آدمیان از متن تغییر پیدا کرده است که برای نمونه قرآن را مثال میزند در ۱۰۰۰ سالی که از ترجمههای مختلف و تفاسیر گذشته آن را نگاه کنید می بنید که چقدر تفاوت داشته است.
همچنین تفسیری از بیت تن مپوشانید از باد بهار پیامبر که مولانا بر این باور است که منظور باد بهاری نیست بلکه بادی است که از نفس اولیاء وزیده میشود.
جملهای از امام علی است که نصر حامد ابوزید نقل کرده که قرآن حرف نمی زند بلکه شما باید آن را به نطق در بیاورید.
او همچنین بر این باور است که از تاویل گریزی و گزیری نیست و سمبل و مجاز و تاویل همه برای آن بود که زبان چنین ویژگیای دارد که نشانههایی برای مراد و منظور خود میآفریند و این نشانهها در تمامی زبانها هم پیدا شد
همچنین در این نشست دیدگاههای برخی از بزرگان فکری گذشته همانند ابن عربی را مورد بررسی قرار میدهد. عارف کسی است که در این جهان به قیامت خودش رسیده و لذا تاویل و تعبیر اشیاء را میشناسد.
Негізгі бет Dr.Soroush Mathnawi 64 شرح دفتر نخست مثنوی از سوی دکتر عبدالکریم سروش- جلسه شصت و چهارم
Пікірлер: 15