غزل شماره ۲۰۶: پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
غزل شماره ۲۰۷: یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
غزل شماره ۲۰۸: خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
غزل شماره ۲۰۹: قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود
غزل شماره ۲۱۰: دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
غزل شماره ۲۱۱: دوش میآمد و رخساره برافروخته بود
غزل شماره ۲۱۲: یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
غزل شماره ۲۱۳: گوهر مخزن اسرار همان است که بود
غزل شماره ۲۱۴: دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود
غزل شماره ۲۱۵: به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود
غزل شماره ۲۱۶: آن یار کز او خانه ما جای پری بود
غزل شماره ۲۱۷: مسلمانان مرا وقتی دلی بود
غزل شماره ۲۱۸: در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
غزل شماره ۲۱۹: کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
غزل شماره ۲۲۰: از دیده خون دل همه بر روی ما رود
غزل شماره ۲۲۱: چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
غزل شماره ۲۲۲: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
غزل شماره ۲۲۳: هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
غزل شماره ۲۲۴: خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود
غزل شماره ۲۲۵: ساقی حدیث سرو و گل و لاله میرود
غزل شماره ۲۲۶: ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
غزل شماره ۲۲۷: گر چه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود
غزل شماره ۲۲۸: گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود
غزل شماره ۲۲۹: بخت از دهان دوست نشانم نمیدهد
غزل شماره ۲۳۰: اگر به باده مشکین دلم کشد شاید
غزل شماره ۲۳۱: گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید
غزل شماره ۲۳۲: بر سر آنم که گر ز دست برآید
غزل شماره ۲۳۳: دست از طلب ندارم تا کام من برآید
غزل شماره ۲۳۴: چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید
غزل شماره ۲۳۵: زهی خجسته زمانی که یار بازآید
غزل شماره ۲۳۶: اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید
غزل شماره ۲۳۷: نفس برآمد و کام از تو بر نمیآید
غزل شماره ۲۳۸: جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
غزل شماره ۲۳۹: رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
غزل شماره ۲۴۰: ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
غزل شماره ۲۴۱: معاشران ز حریف شبانه یاد آرید
غزل شماره ۲۴۲: بیا که رایت منصور پادشاه رسید
غزل شماره ۲۴۳: بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
غزل شماره ۲۴۴: معاشران گره از زلف یار باز کنید
ر
غزل شماره ۲۴۵: الا ای طوطی گویای اسرار
Негізгі бет دیوان حافظ-غزلیات -قسمت هفتم -با صدای استاد موسوی گرمارودی - 206 - 245
No video
Пікірлер: 3