Στη σημερινή μας βόλτα, θα επισκεφτούμε ένα μέρος που έχουμε δείξει ελάχιστα ως τώρα, το γραφικό Γαλαξίδι!
Η γραφική, ναυτική πολιτεία της Φωκίδας, αποτελεί στόχο μας χρόνια τώρα, αλλά έως τώρα είτε αποτελούσε πέρασμα, είτε μικρή στάση, οπότε δεν την είχαμε χαρεί όπως της αρμόζει.
Επιλέξαμε λοιπόν το Γαλαξίδι ως προορισμό μας, μία μέρα όπου η καιρική πρόβλεψη μιλούσε για βροχή ή χιόνι σχεδόν παντού εκτός από εκεί και πήραμε γρήγορα την απόφαση, όντας ήδη μέσα στο αυτοκίνητο! Σε μία απόσταση περίπου δύο ωρών από Αθήνα μέσω Δεσφίνας, θα περάσουμε την Ιτέα και λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, δίπλα σε μία θάλασσα λάδι, θα φτάσουμε στο Γαλαξίδι.
Χτισμένο αμφιθεατρικά σε ένα χαμηλό λόφο στη δυτική πλευρά του κόλπου της Ιτέας, το Γαλαξίδι είναι από τις πιο γραφικές γωνιές του Βόρειου Κορινθιακού. Με όμορφα, νεοκλασικά σπίτια, περιποιημένα πλακόστρωτα, μεγάλη και ιδανική για περπάτημα παραλιακή ζώνη, πολλές ταβέρνες και καταλύματα, αποτελεί ιδανικό προορισμό σαββατοκύριακου και όχι μόνο, αλλά προσφέρεται και για μία σύντομη βόλτα για τους επισκέπτες της γύρω περιοχής, που περιλαμβάνει πολλά και αξιόλογα μέρη (Μαντείο Δελφών, Ιερά Μονή Οσίου Λουκά, Αράχωβα, χιονοδρομικά κέντρα και χωριά Παρνασσού, Άμφισσα, Ιτέα κ.α.). Το Γαλαξίδι έχει έντονο ναυτικό παρελθόν το οποίο αποτυπώνεται στα κτίρια, καθώς από την εποχή της Τουρκοκρατίας οι Γαλαξιδιώτες είχαν αρχίσει να ασχολούνται με μεγάλη επιτυχία με τη ναυτιλία. Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αποτελείται από πλιθόχτιστα αρχοντικά τα οποία υπενθυμίζουν το θαυμαστό παρελθόν της πόλης και πάρα πολλά αυτά έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Η αρχιτεκτονική έκφραση επηρεάστηκε από το ναυτικό επάγγελμα των κατοίκων που σαν κοσμογυρισμένοι φέρνανε οικοδομικά υλικά και τεχνίτες από το εξωτερικό. Τα πρώτα αρχοντικά χτίστηκαν το 1850 ενώ η ευρωπαϊκή επίδραση είναι φανερή. Πολλά σπίτια μάλιστα έχουν ταβάνια σχεδιασμένα από Ιταλούς ζωγράφους. Μερικά από τα αρχοντικά που ξεχωρίζουν για την τεχνοτροπία τους είναι το Μπουρζέϊκο του Κατσούλη, το Δεδουσαίϊκο του καραβοκύρη Δεδούση, το Μοσχολαίϊκο, το Νινέϊκο του Π. Τσούνα κ.α.Ως αφετηρία της εποχής της ναυτιλιακής ανάπτυξης μπορεί να αναφερθεί το 1774, όταν έγινε η συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος. Το 1803 το Γαλαξίδι αριθμούσε 50 πλοία και συγκαταλεγόταν στις πέντε πόλεις με τα περισσότερα πλοία στον ελλαδικό χώρο.
Μετά την επανάσταση και αφού η πόλη συνήλθε από τις καταστροφές, η ναυτιλία άρχισε πάλι να αναπτύσσεται. Την τριετία 1838-1840 το Γαλαξίδι είχε μέσο όρο 21 ναυπηγήσεις τον χρόνο. Το ναυπηγείο της πόλης μπορούσε να συναγωνιστεί επάξια τα ξένα ενώ συνέφερε περισσότερο αφού η κατασκευή ενός πλοίου κόστιζε τα μισά σε σχέση με τα ξένα ναυπηγεία. Τα εμπορικά πλοία κινούνταν στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας, της Αζοφικής, του Δούναβη, της Μεσογείου, της Αγγλίας κ.α. Την παρακμή της ναυτιλίας ακολούθησε το δημογραφικό πρόβλημα το οποίο παρουσιάστηκε σχεδόν αμέσως. Ο κύριος λόγος ήταν γιατί λόγω των λιγοστών δουλειών οι Γαλαξιδιώτες, οι οποίοι συνήθως δούλευαν ως καπετάνιοι ή μούτσοι σε ξένα καράβια, έπρεπε να μετακομίζουν στον Πειραιά όπου είχαν συγκεντρωθεί όλες οι ναυτιλιακές εταιρίες.
Το Γαλαξίδι προσφέρεται για επίσκεψη όλο το χρόνο, σε αυτό βοηθάει και η κοντινή του απόσταση από πολλούς προορισμούς χειμερινούς, αλλά και θερινούς. Στο σημερινό μας βίντεο, θα δούμε το Γαλαξίδι, την παράκτια ζώνη του με την πεντακάθαρη θάλασσα και τα νησάκια από ψηλά, σε μία μέρα λίγο μουντή. Μέχρι την επόμενή μας εξόρμηση, να είστε όλοι καλά και με σχέδια!
Негізгі бет Γαλαξίδι: Χειμωνιάτικη βόλτα στη ναυτική πολιτεία - Winter tour in the city of Galaxidi, Greece
Пікірлер: 118