6 ოქტომბერს, ციკლის „კინო და თანამედროვე ტენდენციები“ ფარგლებში მწერალთა სახლში გაიმართა გოგი გვახარიას ლექცია „შეხების ეროტიკა და მონტაჟური კინოს კრიტიკა“.
წელს, ბერლინის კინოფესტივალზე, მოეწყო ბრიტანელი რეჟისორის, პიტერ გრინვეის ფილმის ”ეიზენშტეინი გუანახუატოში” პრემიერა, რომელსაც კრიტიკოსთა და კინოს ისტორიკოსთა მკვეთრად განსხვავებული შეფასებები მოყვა. ბრიტანელმა კინოავანგარდისტმა ფილმის ცენტრალური ეპიზოდი ააგო ნატურალისტურად წარმოდგენილ ანალურ სექსუალურ აქტზე. უფრო ზუსტად კი ”პენეტრაციაზე”, რომელიც ”ჯავშნოსანი პოტიომკინის” ავტორს, როგორც მოგვიანებით თავად აღნიშნავს, ”უბიწობას” აკარგვინებს. გრინვეი, რომელიც მუდმივად ებრძოდა თავის ფილმებში ტრადიციულ კინონარატივს, აქაც მსუბუქად ქილიკობს ეგრეთ წოდებულ ”მონტაჟურ კინოზე”, უფრო მეტიც, გადაღებული მასალის აწყობის, ორი კადრის დაკავშირების იმ წესებზე, რომლებიც დაგროვდა კინოს ისტორიაში. გრინვეის თანამედროვე კინემატოგრაფში არაერთი მხარდამჭერი ჰყავს - ”არა შეღწევა, არამედ შეხება!” -ასე შეიძლება დავახასიათოთ მონტაჟი სერგო ფარაჯანოვის, აპაჩატპონგ ვირასეტაკუნის, მიხელ გომეშის ფილმებში. კლასიკურ, ”ლოგოცენტრულ კინოს” ცდილობენ დაუპირისპირდნენ ფემინისტი კინომცოდნეებიც. რა არგუმენტები აქვთ მათ მონტაჟური კინოს წინაღმდეგ? არის თუ არა მართლაც მონტაჟი ტოტალიტარული კულტურის გადმონაშთი, რატომ აღიქმება ძალადობად ორი გამოსახულების ერთმენთში შეღწევა, თუ ”პენეტრაცია”?
Негізгі бет გოგი გვახარია " შეხების ეროტიკა და მონტაჟური კინოს კრიტიკა"
Пікірлер