მე არ ვაპირებ ბოდიში მოვიხადო იმისთვის რომ ვარ და რეალობას ჩამოვგლიჯე ფარდა ყველაფერი გადაგვარდა გარდა მისა რაც მზარავადა და დამთავრდა რაც მიყვარდა მოვლენები კი ასე განვითარდა. ქვიშის საათივით წლების თვლაში დავრჩი მარტოდმარტო თერმოპილეს ხეობაში, როგორც რიგითი ჯარისკაცი ფარით ან ფარზე, როგორც მოხუცი ალქიმიკოსი მეფის კარზე. მე MC Grizzly ლირიკული კანიბალი, სასტიკი დამპყრობელი როგორც ასურ ბანიფალი, რიგითის ამბიცია თუ სამყაროს კიდეა ჩემში უკვდავია იდეა, შავი ორქიდეა. მე მეტი მინდა შიმშილს ვერსად გავექეცი მინდა გამოვკვებო ჩემში დამალული მხეცი მაქვს თვალებში ცეცხლი მინდა მიკროფონი მერე ბიტი ავიდე სცენაზე და დავაგდო ლირიკული დინამიტი. რომ დავანგრიო ყალბი მითი და ბოლომდე გავიარო ჩემი მწვანე ლაბირინთი. სიცოცხლე მწყურია მე ვერ ვხედავ შვებას ძილში მაგნოლია ვერ გაიზრდება ჩრდილში, ცოცხალი რომ დანებდემა მე ის კაცი არ ვარ და შენ იცი მე ისევ ვდგავარ მე რიგითი ჯარისკაცი ომი ჩემი ტრადიცია და ჩემში რიგითის ამბიცია. მე რიგითი ვარ ჩემში არ დუღს ცისფერი სისხლი დამიძახე MC Grizzly X2 მოვიდა დრო და მზად ვარ დავინახო ფინიში თან მიმიშვი და ღიმილში რომ იმალება სიცივე და წყურვილი რომ მოვიკლა შიმშილი, დავარღვიო დუმილი, დავიძახო სურვილი მაქვს ამბიცია ზიან განიცდიან და იციან მივაღწევ ჩემსას, მჯერა ჩემი და გვერდში ძმების, მჯერა მუსიკის თვალასახელად ბრმების, მჯერა პოეზიის მეფის დაბადების, მჯერა სისტემას დაანგრევს ეს ახალი კურსი, სადაც მე ვიპოვნე ძველი რესურსი. მელანი და პაპირუსი, ან მასში ინტეგრირებული ჩემი სუნთქვა და პულსი. როგორც რიგითის სხეულში ტოტემი მშიერი გრიზლის, მირაჟი უდაბნოში როგორც პირამიდა გიზის, ფორმაში პრიზმის, ანტიდოტი მკაცრი რეალიზმის, აღსაკვეთად ტოტალიტარიზმის. სიურეალისტური ფორმებიდან ფორმირებად ფერთა გამას, ავიღებ და მწვანე ფერით ჩავანაცვლებ პენტაგრამას. სიმბოლოს გამარჯვების გამოვძერწავ ჩემი ხელით, მოკაშკაშე ბიოველით, ამ სახელით გეახელით. მოვედი და მოვიტანე ბირთვული ქარიშხალი, გავამწვანე მე მექანიკური ფორთოხალი. ახალი ხედვა იდეათა იკებანა, რიგითის ამბიცია თუ არსებობის ანა-ბანა. ვითომ თამაშია უწყინარი ომობანა, სხვისი ცრემლით საკუთარი ხელის ბანა. რეალობას ლურჯი ფერით გვიღებავენ, იმედებს გვისახავენ და მერე თვითო კლავენ. არადა ამით აზროვნების ნაპერწკალს აყრიან ნაცარს, ებრძვიან ჩვენში სიყვარულის,ადამიანობის მარცვალს. მილიონ სიყალბეზე დამოკიდებული, საზოგადოება ცაში გამოკიდებული. სიკეთე პატივისცემა ტალახშია მიგდებული, მე გკითხავ როგორია, შენ მეტყვი დიდებული. მე მაქვს ამბიცია უკეთესი მომავლის და, სილამაზე მეტი ბედნიერი სახე მინდა. მე რიგითი ვარ არა არ მჭირდება ჩინი, ჩემი პროფესია ლირიკული ასასინი. მე მყოფნის ჰაიდნი, მოცარტი და პაგანინი, ხან KRS-ი, Jaru და Tech N9ne ი. მახსოვს გალაქტიონი ბლოკი ალიგიერი, ჰამლეტ გონაშვილი, ჩვენი მრავალ ჟამიერი. თუ ცოდნა სიმართლეა, სიბნელეა ჩვენ მტერი, მე კიდე არ მიყვარს ეს მისამღერი.
Пікірлер: 12