อ๋องโฮ่วสู่เมื่อตกเป็นเชลยของซ่ง เกิดความตรอมใจล้มป่วย มินานก็ถึงแก่อาสัญกรรม ณ แผ่นดินซ่งนั่นเอง......พระเจ้าซ่งไท่จู่แม้นหมายปองพระสนมฉือชายาของอ๋องแคว้นโฮ่วสู่หากทว่ามิได้ทรงใช้พระราชอำนาจหักหาญบังคับเอาตัวนาง ตลอดระยะเวลาสามปีที่นางอยู่ในแผ่นดินซ่ง ได้รับการเอาใจใส่ดูแลจากองค์ฮ่องเต้เสมอมา ทั้งยังพระราชทานอุทยานบุบผาให้แก่นางเพื่อให้สำราญใจ
ขุนนางจอมสอพลอผู้เสี้ยมอ๋องโฮ่วสู่สวามิภักดิ์ เมื่อเป็นเชลยซ่งก็ใช้ความสอพลอให้ได้รับราชการอยู่ในแผ่นดินซ่ง เมื่อเห็นพระเจ้าซ่งไท่จู่มีเจตนาหมายปองสนมฉือของแคว้นตน จึงหาวิธีให้พระองค์ได้ชนะใจนาง วันหนึ่งนำเสด็จประพาสอุทยานเพื่อไปพบนาง..
พระเจ้าซ่งไท่จู่แสดงเจตนารมณ์ความรักที่มีต่อนาง นางสนมฉือเองก็เริ่มมีใจโอนอ่อน เพราะตลอดระยะเวลาที่นางเป็นเชลยก็ได้รับการเอาใจใส่ดูแลเป็นอย่างดี องค์ฮ่องเต้เองก็ปฏิบัติต่อนางอย่างอ่อนโยนมิได้หักหาญน้ำใจ นางจึงตกลงมอบใจภักดิ์แด่พระองค์เป็นการตอบแทน และยังได้ทูลขอพระกรุณาให้ทรงปลดปล่อยประชาชนโฮ่วสู่ผู้ต้องการกลับบ้านเกิดให้ได้กลับไปซึ่งรวมถึงสาวใช้นางหนึ่งของนางด้วย ฮ่องเต้ทรงยินยอมตามคำขอและแต่งตั้งนางเป็นพระสนมของพระองค์...ส่วนขุนนางจอมสอพลอนั้นก็ได้ความชอบ โดยบุตรีของเขาก็ได้รับพระราชทานตำแหน่งเป็นพระสนมอีกคนหนึ่ง...
Негізгі бет 《花蕊夫人》(2)
Пікірлер