Joanna Słowińska | Niech nikt nad grobem mi nie płacze | fragment koncertu: "Wyspiański według Koniecznego" :: Album: "Wyspiański według Koniecznego" to jeden z najważniejszych projektów fonograficznych Stowarzyszenia ROZSTAJE. Na płytę składają się kompozycje Zygmunta Koniecznego, które zrewolucjonizowały oblicze teatru i muzyki teatralnej: suita z "Nocy listopadowej" (1974) i Klątwy (1997) w reż. Andrzeja Wajdy, Akropolis (1999) i Legendy (1984) oraz kompozycja "Serce moje gram" (2001; wg wyboru Witolda Turdzy), inspirowana "Weselem", fragmentami "Wyzwolenia" i wybranymi lirykami Stanisława Wyspiańskiego.
: : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : :
Nagrań dokonano w kościele pw. Św. Katarzyny w Krakowie podczas koncertu "Wyspiański wg Koniecznego", inaugurującego Festiwal Wyspiański 2007, będącego częścią obchodów 750-lecia lokacji Miasta Krakowa
wykonawcy:
:: soliści: Marta Bizoń, Lidia Bogaczówna, Katarzyna Jamróz, Joanna Słowińska, Beata Wojciechowska, Marek Bałata, Przemysław Branny, Mariusz Pędziałek (obój), Jacek Wojciechowski, Tadeusz Zięba
:: Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod dyrekcją Jerzego Salwarowskiego
:: Chór Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie / przygotowanie chóru: Jacek Mentel / przygotowanie zbiorowych partii solistów: Mikołaj Blajda
:: producent koncertu: Stowarzyszenie Międzynarodowe Sezony Teatralne i Baletowe
:: producent fonogramu: ROZSTAJE: u zbiegu kultur i tradycji. Stowarzyszenie
:: realizacja nagrań audio: Mieczysław Felecki / mix: Aleksander Wilk / mastering: Jacek Gawłowski
:: zapis wideo: Agnieszka Światłoń, Adam Szklarek / montaż wideo: Krystian Pisowicz
© ROZSTAJE: u zbiegu kultur i tradycji. Stowarzyszenie
: : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : :
Niech mi nad grobem nikt nie płacze
(St. Wyspiański / Z. Konieczny)
RACHEL:
Ach, ta chata rozśpiewana,
jakby w niej słowiki dźwięczą (...)
ta roztańczona gromada (...)
PAN MŁODY:
Jak się tak muzyka miele,
jak na żarnach, hula, dzwończy,
niech se huka, stuka, puka,
pląsa, bije, przybasuje,
piska skrzypiec struną cienką,
tak podskocznie, tak mileńko;
niech się miele jak młyn wodny
w noc miesięczną, w czas pogodny;
szumiejąca, niech się snuje,
a niech w dźwiękach się nie kończy,
choćby usnąć w tańcowaniu
przy mieleniu, przy hukaniu,
w zapomnieniu, w kołysaniu;
[Wesele, 1901; Akt I, Scena 19-22, 525-665 / 2001]
ŁOPUCH:
Posłuchaj gędźnych lir,
jak śpiewny wodzą żal
na drogę, na wyprawę
przez czarnych łoże fal.
ŚMIECH:
Po trudach, troskach, znoju,
gdy iść masz w ciemną dal,
przez czarnych łoże fal,
posłuchaj gędźnych lir
na drogę, na wyprawę,
gdyś szedł na wieczny mir,
niezbytą ścigać Sławę.
[Legenda II, 1904; Akt I, 539-549 / 2001]
STAŃCZYK:
Zaśpiewałeś kruczy ton;
tobież tylko dzwoni w głuszy
pogrzebowych jęków dzwon? (...)
DZIENNIKARZ:
A toć on nam tętni dziś,
jak grzebiemy, kto nam drogi;
zwołuje nas, każąc iść (...)
[Wesele, 1901; Akt II, Scena 7, 310-335 / 2001]
Bądź pochwalon chwalbą pieśni,
bądź pochwalon w grobie burz
Duch się twój niechaj cieleśni
Ponad groby żywot twórz (...)
[Akropolis, 1903; Akt I; Scena 5, 405-408 / 2001]
Niech nikt nad grobem mi nie płacze,
krom jednej mojej żony,
za nic mi wasze łzy sobacze
i żal ten wasz zmyślony.
Niech dzwon nad trumną mi nie kracze
ni śpiewy wrzeszczą czyje;
niech deszcz na pogrzeb mój zapłacze
i wicher niech zawyje.
Niech kto chce grudę ziemi ciśnie,
aż koniec mnie przywali.
Nad kurhan słońce niechaj błyśnie
i zeschłą glinę pali.
A kiedyś może, kiedyś jeszcze,
gdy mi się sprzykrzy leżeć,
rozburzę dom ten, gdzie się mieszczę,
i w słońce pocznę bieżeć.
Gdy mnie ujrzycie, takim lotem
że postać mam już jasną,
to zawołajcie mnie z powrotem
tą mową moją własną.
Bym ją posłyszał, tam do góry,
gdy gwiazdą będę mijał -
podejmę może po raz wtóry
ten trud, co mnie zabijał.
[Niech nikt nad grobem..., 1903 / 2001]
Негізгі бет Музыка Joanna Słowińska | Wyspiański wg Koniecznego | Niech nikt nad grobem mi nie płacze
Пікірлер: 14