Жарас Сәрсек
Отырам ұзақ,
Жұрт екеу, үшеу - топ болып
келеді-дағы кетеді сосын жоқ болып.
Жалғыздық емес, жанымды менің сондайда
Қариды бір мұң - қоздаған қызыл шоқ болып.
Тобылға күрең алдырып сыра жаңадан,
Қоздатып ойды әбігер болам санадан.
Даяшы қыздар ойлайды, бәлкім, мен жайлы:
«Отыр-ау байғұс, біреуді күтіп манадан...»
Кімімді күтем?..
Қайрауым үшін өзімді,
Өзімді-өзім етуім үшін төзімді,
Осылай кейде оңаша қалам өзіммен,
Осылай қанша өлеңім ерте көз ілді?
Отырып алып сапарлап кетем өткенге,
Төл баққан кезім есіме түсіп көк белде.
Қозы-лағымды қолымда бармен қалқалап,
болушы ем бәйек көкекте жаңбыр төккенде.
Ертесі күні бір мұздап денем, бір ысып,
Жатушы ем жалғыз төрінде үйдің бүрісіп.
«Құрысын бүйткен малы», - деп анам әкемді
Жанымда менің отырушы еді ұрысып.
Айында бір рет сөйлесе, сөйлер Иемді,
Жылында бір рет өй десе, өй дер Иемді,
Иілмей әсте ит тірлік кешкен Иемді,
Егіліп еске алатын болдым жиі енді.
Шуақты күндер соңымда қалған сыңайлы,
Ауылдың шаң-шаң жолында қалған сыңайлы.
Арманымды ерттеп Алатау жаққа келгенмін,
Тек соным рас,
Қалғаным жалған сыңайлы.
Бұл да бір, қайтем, дәрменсіз даусы сезімнің,
Біле алмай далмын мінезін осы өзімнің.
Келер күн-сорлы алдыма қарсы жайғасып,
Іздейді өзін қарашығынан көзімнің.
Одан соң оның жанары сырғып төменге
дүрсілді тұсқа тоқтайды барып дегенде,
Күрсініп алып орнынан тұра береді,
Дегендей, «Сорлы, не құның бар ед өлеңде?..»
Күңкілдер өстіп ылғи да күннің жаңасы,
Кешегі күннен аумайды түрі, қарашы.
Тоқтатып алып сөйлесер ме еді өзімен,
Келмейді-ау бірақ ешкімнің оған шамасы.
Қой енді, болмас, жолымды мен де табайын,
Түс көріп жатқан шақта бұл тегіс ағайын.
Мезгілсіз өлген өлеңдерімнің басына барайын-дағы
бір-бірден шырақ жағайын...
Негізгі бет Қайрауым үшін өзімді, Өзімді-өзім етуім үшін төзімді, Осылай кейде оңаша қалам өзіммен…
Пікірлер