The Host : กองสารนิเทศและประชาสัมพันธ์ สำนักงานศาลยุติธรรม
Guest Host : สรวิศ ลิมปรังษี
ที่ปรึกษา : อัครพันธ์ สัปปพันธ์, อรวรานันท์ ธนาพันธ์วรากุล
Show Creator : นันทวัลย์ นุชนนทรี, ศณิฏา จารุภุมมิก
Episode Producer & Editor : ศณิฏา จารุภุมมิก, ปนัสยา ชื่นอุระ
Sound Designer & Engineer : กฤตภาส ทองแจ้ง, กิติชัย โล่สุวรรณ
Coordinator & Admin : สุภาวัชร์ ดลมินทร์, โสรัตน์ ไวศยดำรง
Art Director : สุภาวัชร์ ดลมินทร์, ปันจารีณ์ สุวรรณโภชน์ ทศพร ศิลาบำเพ็ญ
Webmaster : ผุสชา เรืองกูล, วชิระ โรจน์สุธีวัฒน์
การเช่าซื้อยังคงเป็นวิธีการที่หลาย ๆ คนใช้เพื่อทำให้ทรัพย์สินหรือสิ่งของหลายอย่างโดยไม่ต้องชำระราคาไปในคราวเดียว ส่วนใหญ่แล้วมักจะต้องมีผู้ค้ำประกันมาเพื่อให้ความมั่นใจถึงโอกาสที่จะได้รับชำระหนี้คืน ปัญหาจึงอาจจะเกิดขึ้นได้กับการบังคับกับผู้ค้ำประกันที่กฎหมายมีมาตรการเพื่อคุ้มครองมากขึ้นในปัจจุบัน กรณีที่จะนำมากล่าวถึงในตอนนี้จะเป็นกรณีที่มีการบอกกล่าวให้ผู้ค้ำประกันชำระหนี้หลังจากลูกหนี้ผิดนัดเกิน 60 วันตามที่กฎหมายกำหนดแล้วผู้ให้เช่าซื้อนำรถที่เช่าซื้อไปขายได้ราคาน้อยกว่าที่ควรจะได้ ผู้ค้ำประกันจะต้องรับผิดชดใช้ค่าขาดราคานี้หรือไม่
นายหนึ่งต้องการได้รถยนต์มาใช้งานจึงได้ไปติดต่อขอเช่าซื้อรถยนต์จากบริษัทให้เช่าซื้อรายหนึ่ง ในการเช่าซื้อ นายหนึ่งได้ให้นายสองซึ่งเป็นพี่ชายมาช่วยเป็นผู้ค้ำประกันให้ รถยนต์คันดังกล่าวมีราคา 1,400,000 บาท ตกลงชำระค่าเช่าซื้อเป็นรายเดือนรวม 60 งวด
นายหนึ่งชำระค่าเช่าซื้อไปได้ 42 งวด แล้วผิดนัดชำระหนี้ตั้งแต่งวดที่ 43 เป็นต้นไปจนเกิน 3 งวดติดต่อกัน บริษัทให้เช่าซื้อจึงได้มีหนังสือบอกเลิกสัญญาส่งไปยังนายหนึ่งและนายสอง แต่ตอนที่นายสอง ซึ่งเป็นผู้ค้ำประกันได้รับหนังสือบอกกล่าวนั้นเป็นเวลาล่วงเลยมาเกิน 60 วันนับแต่วันที่นายหนึ่งผิดนัดชำระหนี้แล้ว
ต่อมาบริษัทได้รับรถคืนจากนายหนึ่ง บริษัทได้นำรถคันดังกล่าวออกขายได้เงินมา 140,000 บาท บริษัทจึงมาฟ้องให้นายหนึ่งและนายสองรับผิดชำระเงินค่าขาดราคาและค่าขาดประโยชน์จำนวน 340,000 บาท
ปัญหากรณีนี้เกิดจากการที่กฎหมายกำหนดให้เจ้าหนี้ต้องบอกกล่าวให้ผู้ค้ำประกันทราบภายใน 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัด ซึ่งหากไม่บอกกล่าวภายในกำหนดเวลาดังกล่าวแล้วจะทำให้ผู้ค้ำประกันหลุดพ้นจากความรับผิดในดอกเบี้ยและค่าสินไหมทดแทน ตลอดจนค่าภาระติดพันอันเป็นอุปกรณ์แห่งหนี้ที่เกิดหลังพ้นกำหนด 60 วัน นั้น
สำหรับในส่วนของค่าขาดราคานั้นจะเห็นได้ว่าไม่ใช่หนี้ตามสัญญาเช่าซื้อที่ลูกหนี้ผู้เช่าซื้อต้องรับผิดชอบในเวลาที่ผิดนัด แต่เป็นหนี้ที่จะเกิดขึ้นต่อเมื่อเจ้าหนี้ผู้ให้เช่าซื้อนำรถยนต์ที่ได้กลับคืนมาไปขาย จึงจะทราบว่าได้ราคาเท่าใดและมีส่วนต่างที่ขาดราคาอยู่เท่าใด จึงถือเป็นหนี้อันเป็นอุปกรณ์ประเภทหนึ่ง
ทำให้กรณีของนายสองนี้เมื่อได้รับการบอกกล่าวให้ทราบถึงการผิดนัดของนายหนึ่งเมื่อพ้นกำหนด 60 วันนับแต่วันที่นายหนึ่งผิดนัดแล้ว นายสองจึงหลุดพ้นจากความรับผิดที่จะต้องชดใช้ค่าขาดราคานี้ด้วย
สำหรับในส่วนของค่าขาดประโยชน์ที่ทำให้เจ้าหนี้ผู้ให้เช่าซื้อไม่สามารถใช้รถได้ในระหว่างที่ผิดนัดนั้น อาจแบ่งได้เป็นสองช่วง ช่วงแรกคือสำหรับระยะเวลา 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัด และช่วงที่สองคือค่าขาดประโยชน์สำหรับระยะเวลาที่พ้น 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัดชำระหนี้
ในส่วนค่าขาดประโยชน์สำหรับช่วงระยะเวลา 60 วัน นับแต่วันที่ผิดนัดนั้น นายสองยังคงต้องรับผิดอยู่ แต่จะหลุดพ้นความรับผิดเฉพาะค่าขาดประโยชน์สำหรับระยะเวลาที่พ้น 60 วันนั้น ด้วยเหตุเดียวกันกับกรณีของค่าขาดราคา คือเนื่องจากเจ้าหนี้บอกกล่าวผู้ค้ำประกันเมื่อพ้น 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัด และค่าขาดประโยชน์นี้เป็นหนี้อุปกรณ์ประเภทหนึ่งของสัญญาเช่าซื้อ
ดังนั้น หากเจ้าหนี้บอกกล่าวให้ผู้ค้ำประกันทราบถึงการผิดนัดของลูกหนี้ช้ากว่า 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัด ผู้ค้ำประกันไม่ต้องรับผิดในค่าขาดราคาที่เกิดจากการนำรถที่เช่าซื้อไปขายแล้วได้ราคาต่ำกว่าราคาที่ผู้ให้เช่าซื้อควรจะได้อีก
Негізгі бет ฎีกา InTrend EP.58 - บอกกล่าวผิดนัดแก่ผู้ค้ำประกันเกิน 60 วัน เรียกให้ชดใช้ค่าขาดราคาได้หรือไม่
Пікірлер: 11