1 เธสะโลนิกา 2 :11-20
11ดังที่ท่านรู้แล้วว่า เราได้เตือนสติ หนุนใจและกำชับท่านทุกคน ดังบิดากระทำต่อบุตร
*** “เรา” คือเปาโล และสิลวานัส และทิโมธี (บทที่ 1.1) เปาโลรักและห่วงใยต่อผู้เชื่อทุกคนและการเตือนสติ หนุนใจและกำชับของท่านจึงเป็นเหมือนบิดาที่มีต่อบุตรทั้งหลาย
12เพื่อให้ท่านประพฤติอย่างสมควรต่อพระเจ้า ผู้ทรงเรียกท่านให้เข้ามาในอาณาจักรและสง่าราศีของพระองค์
*** ประพฤติ ภาษากรีกคือ เดิน หรือดำเนินชีวิต คือเปาโลต้องการให้ผู้เชื่อมีชีวิตอยู่ในพระวิญญาณและเดินในพระวิญญาณซึ่งเรียกว่าการประพฤติอย่างสมควรต่อพระเจ้านั่นเอง
*** พระเจ้าทรงเรียกทุกคนให้มาถึงอาณาจักรของพระองค์ แต่มีบางคนเท่านั้นที่มาถึงการดำเนินชีวิตของราษฎรแห่งอาณาจักร เนื่องจากว่าทุกวันนี้คริสเตียนกลายเป็นศาสนาคริสต์และไม่พบอาณาจักร ไม่เคยดำเนินชีวิตอยู่ภายใต้พระบัญญัติใหม่ของพระเยซูเลย เปาโลจึงเป็นห่วงพวกเขามาก
13เพราะเหตุนี้เราจึงขอบพระคุณพระเจ้าไม่หยุดหย่อน เพราะว่าเมื่อท่านทั้งหลายได้รับพระวจนะของพระเจ้าซึ่งท่านได้ยินจากเรา ท่านไม่ได้รับไว้อย่างเป็นคำของมนุษย์ แต่ได้รับไว้ตามความเป็นจริง คือเป็นพระวจนะของพระเจ้า ซึ่งกำลังทำงานอยู่ภายในท่านทั้งหลายที่เชื่อด้วย
*** ถ้อยคำของเปาโลเป็นข่าวประเสริฐของแท้ที่มาจากพระเยซู เป็นพระคำที่เป็นความจริงไม่มีเชื้อ สามารถนำผู้คนมาถึงอาหารผู้ใหญ่และพบอาณาจักรได้ ซึ่งพระคำนี้มีชีวิตและทำงานในผู้เชื่อทั้งหลายให้เติบโตสู่ชีวิตและนิสัยของพระเยซู
14ด้วยว่า พี่น้องทั้งหลาย ท่านได้ปฏิบัติตามอย่างคริสตจักรของพระเจ้าในแคว้นยูเดียที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ เพราะว่าท่านได้รับความลำบากจากพลเมืองของตนเหมือนอย่างที่เขาเหล่านั้นได้รับจากพวกยิว
*** ท่านได้ปฏิบัติตามอย่างคริสตจักรของพระเจ้า คือการประกาศเป็นพยานรับใช้และสามัคคีธรรมร่วมกันในพระวิญญาณและในความจริง ซึ่งสิ่งนี้จะทำให้ซาตานนำการข่มเหงมาสู่พวกเขามากขึ้น
15พวกยิวได้ปลงพระชนม์พระเยซูเจ้า และได้ประหารชีวิตพวกศาสดาพยากรณ์ของเขาเอง และได้ข่มเหงพวกเรา และขัดพระทัยพระเจ้า และเป็นปฏิปักษ์ต่อคนทั้งปวง
16โดยที่ขัดขวางไม่ให้เราประกาศแก่คนต่างชาติเพื่อจะให้พวกนั้นรอดได้ เพื่อ `ให้การบาปของเขาเต็มเปี่ยมเสมอ' แต่ในที่สุดพระพิโรธได้ตกลงบนเขา
*** เปาโลหนุนใจผู้เชื่อถึงผลตอบแทนซึ่งพวกต่อต้านและขัดขวางข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ว่าจะได้รับผลตอบแทนอย่างไรเมื่อถึงเวลาของพวกเขา หน้าที่ของพวกเราคือการประกาศเป็นพยานและรักทุกคน
17พี่น้องทั้งหลาย แต่เมื่อเราถูกพรากไปจากท่านชั่วระยะเวลาหนึ่ง พรากไปแต่กายเท่านั้น ไม่ใช่จิตใจ เราจึงขวนขวายปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเห็นหน้าท่านอีก
18เพราะเหตุนั้นเราอยากมาหาท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้าคือเปาโลอยากมาหนแล้วหนเล่า แต่ซาตานได้ขัดขวางเราไว้
*** คริสเตียนชาวเมืองนี้รักเปาโลมากแต่เนื่องจากว่าข่าวประเสริฐที่ท่านประกาศคือข่าวประเสริฐที่ครบถ้วนเพื่อนำคนมาถึงพระเจ้าและเข้าถึงอาณาจักรได้ ซาตานจึงเกลียดชังและพยายามขัดขวาง ท่านจึงมาเยี่ยมพวกเขาไม่ได้
19เพราะอะไรเล่าจะเป็นความหวัง หรือความยินดี หรือมงกุฎแห่งความชื่นชมยินดีของเรา จำเพาะพระพักตร์พระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา เมื่อพระองค์จะเสด็จมา ก็มิใช่ท่านทั้งหลายดอกหรือ
20เพราะว่าท่านทั้งหลายเป็นสง่าราศีและความยินดีของพวกเรา
*** การเสด็จมาในที่นี้ก็คือการเสด็จมาเพื่อพิพากษาผู้เชื่อนั่นเอง
*** คริสเตียนชาวเมืองนี้ได้รับพระคำแห่งความจริงจากเปาโล ทั้งการเตือนสติ หนุนใจ และคำกำชับ พวกเขาจึงมีชีวิตและเดินในพระวิญญาณอย่างสม่ำเสมอ และสิ่งที่พวกเขากระทำอยู่นี่เองที่เป็นความชื่นชมยินดี และสง่าราศีของท่าน
Негізгі бет คริสตจักรของพระเยซู 1 เธสะโลนิกา 2 :11-20
Пікірлер: 18