KURBAN
Seslendiren & Şiir: Turan Demirci
Truva Edebiyat Dergisi
***
Semayı yırtarken selanın sesi
Sıyrıldı üstümden uykunun sisi
Bir el tuttu çekti dedi ki haydi
Usulca çatlatıp çıktım kozamdan
Yastığım yorganım baktı arkamdan
Gerçeğin tasına döküldü rüya
Ellerim değince serince suya
Ayrıldı nihayet gerçekle hülya
Ayrıldı bir yarım öbür yarımdan
Affına sığındım kendi arımdan
Gönlümle yönümü kıbleye büktüm
Gururum dimdikti ben iki büklüm
Nefsim ayaktaydı bense diz çöktüm
Vazgeçtim varımdan ve varlığımdan
Korktum ve ürperdim şah damarımdan
Mağrur alnım yine secdeye vardı
Terk etti varlıktan kurduğum yurdu
Bozguna uğradı kibirli ordu
Şimdi ne güç kuvvet ne heybet haşmet
Şimdi bir ben yalnız sana emanet
İşte bir kez daha kralsız tacım
El açtım ve yine sana muhtacım
Ve yine güçsüzüm aciz biilacım
Sığındı dizine melül ve üryan
İçimdeki çocuk anasızlıktan
Geldiğim gittiğim yollarım bitti
Gemiler limana varmadan battı
Aşamadı gücüm çizdiğin hattı
Sandım ki hiç dönmem kararlarımdan
Oysa ölüm çıktı karargahımdan
Sadece zararmış ettiğim karım
Rabbim ben yanıldım budur ikrarım
Zannettim dünyada bir tek ben varım
Ben ki harmanında savrulan saman
Mülkünde beymişim hükmünde kurban
Негізгі бет KURBAN - Seslendiren & Şiir: Turan Demirci
Пікірлер: 3