Wolluizen komen veel voor in siergewassen, maar ook in fruitbomen en tomaat. De populatiedichtheid kan erg hoog worden, waardoor wolluizen een ernstige bedreiging zijn voor telers. Ze veroorzaken schade door plantensap op te zuigen. Hierdoor verminderd de fotosynthese en dus de opbrengst. Als er bloemen en vruchten aanwezig zijn vallen deze vaak van de plant. Wolluizen produceren ook honingdauw, waarop roetdauwschimmels groeien. Deze roetdauwschimmels leiden tot aanzienlijke schade aan gewassen. Wolluizen hebben hun naam te danken aan het feit dat het lichaam van de vrouwtjes bedekt is met een witte, poederachtige waslaag. De mannetjes hebben vleugels maar geen monddelen waardoor ze geen voedsel kunnen opnemen. Ze leven kort en zoeken actief naar vrouwtjes om te bevruchten. Deze wolluis legt eitjes in een kleverige, schuimige massa van wasdraden, ook wel eizakjes genoemd. Zodra de eitjes zijn gelegd, sterft het vrouwtje. De nimfen zijn na het uitkomen geelbruin en nog niet bedekt met was. Ze zijn zeer mobiel en staan bekend als crawlers. Nimfen in het tweede stadium zijn donkerder en minder actief. De mannetjes ontwikkelen zich verder in een witte katoenachtige cocon. Uiteindelijk komt er een gevleugeld mannetje uit de pop. Vrouwelijke nimfen vestigen zich op het blad en beginnen was uit te scheiden. Ze ontwikkelen zich in verdere stadia zonder dat ze een volledige metamorfose ondergaan. Wolluizen kunnen met verschillende natuurlijke vijanden worden bestreden. Denk bijvoorbeeld aan 'operatie wolluis' van Koppert.
Meer informatie over wolluis: www.koppert.nl/plagen/wolluis/
Volg ons op Facebook: / koppert.nederland
Volg ons op Twitter: / koppertnl
Volg ons op LinkedIn: / koppert-biological-sys...
Volg ons op Instagram: / koppertbiologicalsystems
Негізгі бет Ғылым және технология Levenscyclus van wolluis
Пікірлер: 2