Położenie Lubawki w pobliżu jednego z najniższych przejść przez Sudety, którędy biegła niegdyś jedna z dróg łączących ziemie Europy północnej i południowej, miało bardzo duży wpływ na losy miasta. Najstarsza wzmianka historyczna, w której pojawia się nazwa Lubavia, pochodzi z roku 1284.
Za przypuszczalną datę nadania praw miejskich, zwykło się przyjmować rok 1292. Wtedy to książę świdnicko-jaworski Bolko I przekazał okoliczne tereny cystersom z Krzeszowa. Miasto pozostało własnością zakonu aż do jego sekularyzacji w roku 1810.
W czasie drugiej wojny światowej miasto ominęły zniszczenia, ponieważ nie toczyły się tutaj działania wojenne. Lubawka została zajęta przez wojska radzieckie, wchodzące w skład I Frontu Ukraińskiego, w dniu 7 maja 1945 r. Konsekwencją umów międzynarodowych, zawartych przez aliantów, było wysiedlenie miejscowej ludności w głąb Niemiec. Na jej miejsce napłynęła ludność m.in. z terenów przyłączonych do Związku Radzieckiego, a także z okolic Nowego Sącza i centralnej Polski. 7 maja 1946 oficjalnie nadano obecną nazwę. W czasach Polski Ludowej w mieście funkcjonowały Zakłady Dziewiarskie Watra, Fabryka Wyrobów Azbestowych Gambit, fabryka mebli, fabryka galanterii metalowej Galmet.
29 grudnia 1869, dzięki uruchomieniu jednotorowej linii kolejowej Kamienna Góra-Královec o długości 12,5 km (ze stacją Lubawka), miasto uzyskało połączenie kolejowe z resztą Dolnego Śląska. W sierpniu 1921 linia została zelektryfikowana. W styczniu 1945 zdemontowano sieć trakcyjną.
Lubawka jest dawną stacją graniczną o rozbudowanym układzie torowym, obecnie zamkniętą dla potrzeb technicznych. W przeszłości znajdowało się tutaj 7 torów głównych, z których dwa przy niskich, jednokrawędziowych peronach. Uzupełnienie układu torowego stanowiły tory boczne, prowadzące do zespołu magazynów towarowych, ramp towarowych oraz na bocznice, m.in. nadleśnictwa. Ruch pociągów prowadzony był przez 3 nastawnie "Lb", "Lb1" oraz "Lb2", które posiadały urządzenia mechaniczne scentralizowane z sygnalizacją kształtową. Nastawnia dysponująca znajdowała się w budynku dworca. Jeszcze wcześniej - przed wojną - linia kolejowa biegnąca przez Lubawkę była zelektryfikowana, a jeszcze kilkanaście lat temu można było tu zobaczyć przedwojenne słupy trakcyjne.
Obecnie dawna stacja ma status ładowni, jednak praktycznie pełni jedynie funkcje przystanku osobowego. Nie jest prowadzona tutaj praca ładunkowa, a czynny pozostał tylko tor główny nr 2 - z krótką krawędzią peronową. Większość układu torowego pozostaje zdekompletowana, zarośnięta i nieprzejezdna.
Budynek dworca od lat nie jest przez nikogo użytkowany, a obecnie jego stan grozi zawaleniem.
muzyka: Scott Buckley - CC-BY 4.0. www.scottbuckley.com.au
Негізгі бет Lubawka - Świat na pograniczu
Пікірлер