Μ'αφόσο εσένα έχασα αδιαφορώ στο μέλλον τσι πίκρες δε φοβούμαι μπλιο κι ούτε χαρές δε θέλω Δε σου ζητώ να μ'αγαπάς δικαίωμα δεν έχω μα ούτε και να με μισείς το μίσος δεν τ'αντέχω Όσο κι αν ζούμε χωριστά δεν σε 'χω αφήσει μόνη με τη δική σου ανάμνηση βραδιάζει ξημερώνει Δε μετανιώνω κι ας πονώ δε κλαίω κι ας λυπούμαι μονάχα εσύ μη πληγωθείς να 'μαι αφορμή φοβούμαι Απ'όντεν εχωρίσαμε ο ένας εις τον άλλο ρίχνει τσ'ευθύνες κι έγινε το πάθος μας μεγάλο Χωρίσαμε κι ο γεις του αλλού παράπονο δεν έχει όπως κι από τσι δυό κιανείς τον λόγο δεν κατέχει Ετσά απού τη ποδόκαμε κερά μου τη φιλιά μας μεσοχτισμένη τη θωρώ για πάντα τη φωλιά μας Χίλιες φορές συγχώρεση σε λάθη τση 'χα δώσει κι αυτή για ένα που 'καμα θέλει να με σταυρώσει Ο έρωτας σου με 'καμε φυματικό που λένε όμως δεν είδε άνθρωπος τα μάθια μου να κλαίνε
Пікірлер: 5