ถึงแม้เขาให้ผมคุยกับตัวหนังสือหรือสายลมมาหลายเดือนต่อรายเดือนโดยที่ไม่เคยได้รับคำตอบสักหนึ่งคำหรือไม่เคยได้รับช่อง chat หรือช่อง line เหมือนคนอื่นที่เขามีอยู่ไม่ได้รู้สึกน้อยใจแต่รู้สึกสงสารตัวเองทำไมเจอบททดสอบอ่านยากเย็นเหลือเกินอย่างว่าคนที่เขามีคุณค่าถึงจะได้มาถึงถึงจะภูมิใจก็เขามีค่าพอถึงทำแบบนี้ให้เขาได้และไม่จะไม่ทำให้ใคร
เขาเป็นคนขี้อายนะกลัวไม่กล้าแสดงออกความรู้สึกที่แท้จริงครอบครัวใครคนอื่นจะมาทำร้ายความรู้สึกของเขาความรู้สึกของเขานั้นเปราะบางมากเพลงสร้างเกราะป้องกันเอาไว้สวมหน้ากากเอาไว้วันๆก็ไม่ได้ยิ้มแย้มแจ่มใสอะไรเพราะว่าต้องเช็คหน้าเอาไว้ไม่กล้าจะยิ้มไม่กล้าหัวเราะมากกลัวคนอื่นเขาจะมาทำร้ายความรู้สึกไม่กล้าแสดงออกความรู้สึกดีๆกับใครเท่าไหร่ใช้แต่เหตุผลความถูกต้องเป็นหลักเลย like วิญญาณและความรู้สึกอยู่กับความรู้สึกที่ความรู้สึกแบบด้านลบเศษเยอะไม่สามารถระบายปัญหากับใครอะไรไม่สามารถจะคุยกับใครได้ทุกเรื่องช่างน่าสงสารจริงๆ
Пікірлер: 57