საროში ყველაზე დიდი და უკეთ შემორჩენილი მესხური დარბაზი, ასპანიძე-ფანასკერტელებს ეკუთვნით. ორი საუკუნის წინ აშენებული სახლი, ენერგოეფექტური საცხოვრებლის საუკეთესო მაგალითია. მესხური დარბაზები, რომელიც მხოლოდ სამცხე-ჯავახეთისთვის არის დამახასიათებელი, ზამთარში თბილი და ზაფხულში გრილია. მიწურ სახლებში საჭირო ტემპერატურის შენარჩუნებას რამდენიმე ფაქტორი განსაზღვრავს.
მესხეთში, მიწური სახლები კლიმატურ პირობებს იყო მორგებული. ამ კუთხის კიდევ ერთი პრობლემა, ალპურ ზონაში საშეშე მერქნის მოპოვება იყო. ამიტომ ადგილობრივები საწვავად წივას - გამომშრალ ნაკელს იყენებდნენ.
მესხი კაცის საცხოვრებელი - ოდისგან, ანუ საძინებელი ოთახისგან, მასზე მიმდგარი საქონლის სადგომისგან, დარბაზისგან, რომელიც მისაღები ოთახის ფუნქციას ასრულებდა და სათავსო ოთახისგან შედგებოდა.
მიწის სიღრმეში მოწყობილ, ბანიან სახლებში, რამდენიმე თაობა ერთად ცხოვრობდა. მესხეთში, მიწური სახლები, XX საუკუნის 20-იან წლებამდე შენდებოდა. სოფელ საროს მოსახლეობის დიდი ნაწილი, ოდაშია გაზრდილი.
სოფელი სარო ზღვის დონიდან 1 500-ი მეტრის სიმაღლეზე, სამცხისა და ჯავახეთის გასაყარზე მდებარეობს. აქ ზამთარი შვიდ თვეს გრძელდება. სოფელში ამბობენ, რომ ენერგოეფექტური საცხოვრებლის გამო, მესხურ ოჯახს ოდაში არასოდეს ციოდა.
Негізгі бет მესხური დარბაზები - ორსაუკუნოვანი ენერგოეფექტური საცხოვრებლები სოფელ საროდან
Пікірлер