6. Mezmur
1 Ya RAB, öfkeyle azarlama beni,
Gazapla yola getirme.
2 Lütfet bana, ya RAB, bitkinim;
Şifa ver bana, ya RAB, kemiklerim sızlıyor,
3 Çok acı çekiyorum.
Ah, ya RAB!
Ne zamana dek sürecek bu?
4 Gel, ya RAB, kurtar beni,
Yardım et sevginden dolayı.
5 Çünkü ölüler arasında kimse seni anmaz,
Kim şükür sunar sana ölüler diyarından?
6 İnleye inleye bittim,
Döşeğim su içinde bütün gece ağlamaktan,
Yatağım sırılsıklam gözyaşlarımdan.
7 Kederden gözlerimin feri sönüyor,
Zayıflıyor gözlerim düşmanlarım yüzünden.
8 Ey kötülük yapanlar,
Uzak durun benden,
Çünkü RAB ağlayışımı işitti.
9 Yalvarışımı duydu,
Duamı kabul etti.
10 Bütün düşmanlarım utanacak,
Hepsini dehşet saracak,
Ansızın geri dönecekler utanç içinde.
7. Mezmur
1 Sana sığınıyorum, ya RAB Tanrım!
Peşime düşenlerden kurtar beni,
Özgür kıl.
2 Yoksa aslan gibi parçalayacaklar beni,
Kurtaracak biri yok diye,
Lime lime edecekler etimi.
3 Ya RAB Tanrım, eğer şunu yaptıysam:
Birine haksızlık ettiysem,
4 Dostuma ihanet ettiysem,
Düşmanımı nedensiz soyduysam,
5 Ardıma düşsün düşman,
Yakalasın beni,
Canımı yerde çiğnesin,
Ayak altına alsın onurumu. Sela
6 Öfkeyle kalk, ya RAB!
Düşmanlarımın gazabına karşı çık!
Benim için uyan!
Buyur, adalet olsun.
7 Uluslar topluluğu çevreni sarsın,
Onları yüce katından yönet.
8 RAB halkları yargılar;
Beni de yargıla, ya RAB,
Doğruluğuma, dürüstlüğüme göre.
9 Ey adil Tanrım!
Kötülerin kötülüğü son bulsun,
Doğrular güvene kavuşsun,
Sen ki akılları, gönülleri sınarsın.
10 Tanrı kalkan gibi yanıbaşımda,
Temiz yüreklileri O kurtarır.
11 Tanrı adil bir yargıçtır,
Öyle bir Tanrı ki, her gün öfke saçar.
12 Kötüler yola gelmezse,
Tanrı kılıcını biler,
Yayını gerip hedefine kurar.
13 Hazır bekler ölümcül silahları,
Alevli okları.
14 İşte kötü insan kötülük sancıları çekiyor,
Fesada gebe kalmış,
Yalan doğuruyor.
15 Bir kuyu açıp kazıyor,
Kazdığı kuyuya kendisi düşüyor.
16 Kötülüğü kendi başına gelecek,
Zorbalığı kendi tepesine inecek.
17 Şükredeyim doğruluğu için RAB'be,
Yüce RAB'bin adını ilahilerle öveyim.
8. Mezmur
1 Ey Egemenimiz RAB,
Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!
Gökyüzünü görkeminle kapladın.
2 Çocukların, hatta emziktekilerin sesiyle
Set çektin hasımlarına,
Düşmanı, öç alanı yok etmek için.
3 Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri,
Oraya koyduğun ayı ve yıldızları,
4 Soruyorum kendi kendime:
“İnsan ne ki, onu anasın,
Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin?”
5 Nerdeyse bir tanrı yaptın onu[b],
Başına yücelik ve onur tacını koydun.
6 Ellerinin yapıtları üzerine onu egemen kıldın,
Her şeyi ayaklarının altına serdin;
7 Davarları, sığırları,
Yabanıl hayvanları,
8 Gökteki kuşları, denizdeki balıkları,
Denizde kıpırdaşan bütün canlıları.
9 Ey Egemenimiz RAB,
Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!
9. Mezmur
1 Ya RAB, bütün yüreğimle sana şükredeceğim,
Yaptığın harikaların hepsini anlatacağım.
2 Sende sevinç bulacak, coşacağım,
Adını ilahilerle öveceğim, ey Yüceler Yücesi!
3 Düşmanlarım geri çekilirken,
Sendeleyip ölüyorlar senin önünde.
4 Çünkü hakkımı, davamı sen savundun,
Adil yargıç olarak tahta oturdun.
5 Ulusları azarladın, kötüleri yok ettin,
Sonsuza dek adlarını sildin.
6 Yok olup gitti düşmanlar sonsuza dek,
Kökünden söktün kentlerini,
Anıları bile silinip gitti.
7 Oysa RAB sonsuza dek egemenlik sürer,
Yargı için kurmuştur tahtını;
8 O yönetir doğrulukla dünyayı,
O yargılar adaletle halkları.
9 RAB ezilenler için bir sığınak,
Sıkıntılı günlerde bir kaledir.
10 Seni tanıyanlar sana güvenir,
Çünkü sana yönelenleri hiç terk etmedin, ya RAB.
11 Siyon'da oturan RAB'bi ilahilerle övün!
Yaptıklarını halklar arasında duyurun!
12 Çünkü dökülen kanın hesabını soran anımsar,
Ezilenlerin feryadını unutmaz.
13 Acı bana, ya RAB!
Ey beni ölümün eşiğinden kurtaran,
Benden nefret edenler yüzünden çektiğim sıkıntıya bak!
14 Öyle ki, övgüye değer işlerini anlatayım,
Siyon Kenti'nin kapılarında
Sağladığın kurtuluşla sevineyim.
15 Uluslar kendi kazdıkları kuyuya düştü,
Ayakları gizledikleri ağa takıldı.
16 Adil yargılarıyla RAB kendini gösterdi,
Kötüler kendi kurdukları tuzağa düştü. Higayon[b] sela
17 Kötüler ölüler diyarına gidecek,
Tanrı'yı unutan bütün uluslar...
18 Ama yoksul büsbütün unutulmayacak,
Mazlumun umudu sonsuza dek kırılmayacak.
19 Kalk, ya RAB! İnsan galip çıkmasın,
Huzurunda yargılansın uluslar!
20 Onlara dehşet saç, ya RAB!
Sadece insan olduklarını bilsin uluslar.
Негізгі бет MEZMUR - 6,7,8,9 (ZEBUR)
Пікірлер: 5