از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
اِنّی رَاُیتُ دَهراً مِن هِجرِکَ الْقیامَه
دارم من از فِراقش در دیده صد علامت
لَیسَت دُموُعُ عَینی هذا لَنَا الْعَلامَه؟
هر چند کآزمودم از وی نبود سودم
مَنْ جَرَّبَ الْمُجرَّبْ حَلّتْ بِهِ النِّدامه
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بُعدِها عذابُن فی قُربِهاَ السَّلامه
گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم
وَالله مارَأیْنا حُبّاً بِلا مَلامه
حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین
حَتّی یَذوقَ مِنهُ کأساً مِنَ الْکَرامه
Негізгі бет مهشید مشیری: نامه به دوست - غزلی ملمع از حافظ
Пікірлер