#shivaaparadhakshamapanastotra #adishankara #mahashivratri #mahashivaratri #சிவஅபராதக்ஷமாபணஸ்தோத்ரம்
குற்றங்களுக்கு மன்னிப்புக் கோருவதால்
“ஶ்ரீ சிவ அபராத க்ஷமாபண ஸ்தோத்ரம்” எனப் பெயர்
ஆதிசங்கரர் அருளிய அபூர்வ ஸ்லோகம்
நம்மில் எத்தனை பேர் தினமும் நியமநிஷ்டை தவறாமல் கடவுளை வணங்குகின்றோம்? குறைந்தபட்சம் ஒரு பூவையாவது போட்டு பூஜிக்க நமக்கு நேரம் இருக்கிறதா? அப்படியெல்லாம் இயலாமல் போவதற்கு முன்வினைப் பாவம் தான் என்கிறார். மற்ற எவரையும் குறை சொல்லாமல் தாமே இப்படியெல்லாம் குற்றம் செய்தவர் போல் மகேசனிடம் மன்னிப்பு கேட்கும் பாவனையில் மகத்தான ஸ்லோகம் ஒன்றை இயற்றியுள்ளார் அம்மகான். ஜகத்தின் நன்மைக்காக ஜகத்குரு இயற்றிய உயர்வான அந்ததுதி உங்களுக்காக இங்கே தமிழ் அர்த்ததுடன் தரப்பட உள்ளது.
நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் சொல்லுங்கள். உங்கள் முன்வினைப் பாவம் யாவும் முக்கண்ணனின் அருளால் தீய்ந்து வாழ்வில் பிரகாசம் பெறுவீர்கள். உலகத்தை உய்விக்க உமாமகேசனே எடுத்து வந்த அவதாரமாய் அவதரித்தார் ஆதிசங்கரர். நம்மைப் பற்றியே சிந்தித்தவர், நமக்காகவே வாழ்ந்தவர். அவருடைய சிந்தனைகள், செயல்கள், பிராத்தனைகள் எல்லாமே நமக்காகத்தான். நாம் எப்படி வாழ வேண்டும்? எப்படி தர்மத்தின் படி நடக்க வேண்டும் அறுசமயக் கடவுள்களை எப்படி வணங்கினால் அவர்களின் அருளைப் பெறலாமென்பதையெல்லாம் தம் படைப்புகளின் மூலம் உணர்த்தியவர். மன்னிக்க வேண்டுகிறேன் என்ற இந்த பிராத்தனைப்பாடல், வடமொழியில் சிவாபராத க்ஷமாபன ஸ்தோத்திரம் என்று பிரபலமாக உள்ளது. பிரபஞ்ச நாயகனான மஹாதேவனை போற்றிப் பாடும் பாடல்கள் இவை. சிவமே சிவத்திடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டுமா? கொஞ்சம் யோசித்தால் இதுவும் இந்த வேண்டுதலும் நமக்காகவே என்பது புரியும். மானிடராகப் பிறந்த எவரும் கர்ம வினைகளில் இருந்து மன்னித்து காத்திட மகேசனை வேண்டி சங்கர மகான் இயற்றிய சக்திமிக்க துதி இது.
அகத்தில் ஈசனை நினைத்து இந்த ஸ்லோகத்தை பாடித் துதித்து வர தீவினைத் துன்பம் தீர்ந்து வாழ்வில் வளமும், நலமும் சேரும் என்பது நிச்சயம்.
श्रीशिवापराधक्षमापणस्तोत्रम् अथवा शिवापराधभञ्जनस्तोत्रम्
आदौ कर्म-प्रसङ्गात्कलयति कलुषं मातृकुक्षौ स्थितं मां
विण्मूत्रा-मेध्य-मध्ये क्वथयति नितरां जाठरो जातवेदाः ।
यद्यद्वै तत्र दुःखं व्यथयति नितरां शक्यते केन वक्तुं
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ १॥
बाल्ये दुःखाति-रेको मल-लुलित-वपुःs स्तन्य-पाने पिपासा
नो शक्त-श्चेन्द्रियेभ्यो भव-गुण-जनिताः जन्तवो मां तुदन्ति ।
नाना-रोगादि-दुःखा-द्रुदन-परवशःs शङ्करं न स्मरामि
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ २॥ 2
प्रौढोऽहं यौवनस्थो विषय-विषधरैःf पञ्चभि-र्मर्म-सन्धौ
दष्टो नष्टो विवेकःs सुत-धन-युवति-स्वादु-सौख्ये निषण्णः ।
शैवी-चिन्ता-विहीनं मम हृदय-महो मान-गर्वाधि-रूढं
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ३॥ 3
वार्धक्ये चेन्द्रियाणां विगत-गति-मति-श्चाधि-दैवादि-तापैः
पापै रोगै-र्वियोगै-स्त्वन-वसित-वपुः प्रौढहीनं च दीनम् ।
मिथ्या-मोहा-भिलाषै-र्भ्रमति मम मनो धूर्जटे-र्ध्यान-शून्यं
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ४॥ 4
स्नात्वा (ஸ்னாத்வா) प्रत्यूष-काले स्नपन-विधि-विधौ नाहृतं गाङ्ग-तोयं
पूजार्थं वा कदाचिद्बहुतर-गहनात्खण्ड-बिल्वीदलानि ।
नानीता पद्ममाला सरसि विकसिता गन्ध-धूपैः त्वदर्थं
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ५॥ 5
दुग्धै-र्मध्वाज्य-युक्तै-र्दधिसित-सहितैः स्नापितं नैव लिङ्गं
नो लिप्तं चन्दनाद्यैःh कनक-विरचितैःf पूजितं न प्रसूनैः ।
धूपैःh कर्पूर-दीपै-र्विविध-रसयुतै-र्नैव भक्ष्यो-पहारैः
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ६॥ 6
नो शक्यं स्मार्त-कर्म प्रतिपद-गहन-प्रत्यवाया-कुलाख्यं
श्रौते वार्ता कथं मे द्विज-कुल-विहिते ब्रह्म-मार्गानु-सारे । var ब्रह्ममार्गे सुसारे
ज्ञातो धर्मो विचारैःs श्रवण-मननयोःh किं निदिध्या-सितव्यं
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ७॥ 7
ध्यात्वा चित्ते शिवाख्यं प्रचुरतर-धनं नैव दत्तं द्विजेभ्यो
हव्यं ते लक्ष-सङ्ख्यै-र्हुत-वह-वदने नार्पितं बीज-मन्त्रैः ।
नो तप्तं गाङ्गातीरे व्रत-जप-नियमैः रुद्र-जाप्यैर्न वेदैः
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ८॥ 8
नग्नो निःसङ्ग-शुद्ध-स्त्रिगुण-विरहितो ध्वस्त-मोहान्धकारो
नासाग्रे न्यस्त-दृष्टि-र्विदित-भवगुणो नैव दृष्टःh कदाचित् ।
उन्मन्याऽवस्थया त्वां विगत-कलिमलं शङ्करं न स्मरामि
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ९॥ 9
स्थित्वा स्थाने सरोजे प्रणव-मय-मरुत्कुम्भके (कुण्डले) सूक्ष्ममार्गे
शान्ते स्वान्ते प्रलीने प्रकटित-विभवे ज्योति-रूपेऽ-पराख्ये ।
लिङ्गज्ञे ब्रह्म-वाक्ये सकल-तनुगतं शङ्करं न स्मरामि
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ १०॥ 10
हृद्यं वेदान्त-वेद्यं हृदय-सर-सिजे दीप्त-मुद्यत्प्रकाशं
सत्यं शान्त-स्वरूपं सकल-मुनिमनःपद्म-षण्डैक-वेद्यम् ।
जाग्रत्स्वप्ने सुषुप्तौ त्रिगुण-विरहितं शङ्करं न स्मरामि
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भो श्रीमहादेव शम्भो ॥ ११॥ 11
चन्द्रोद्भासित-शेखरे स्मरहरे गङ्गाधरे शङ्करे
सर्पै-र्भूषित-कण्ठ-कर्ण-विवरे नेत्रोत्थ-वैश्वानरे । युगले
दन्ति-त्वक्कृत-सुन्दराम्बर-धरे त्रैलोक्य-सारे हरे
मोक्षार्थं कुरु चित्तवृत्तिमचलामन्यैस्तु किं कर्मभिः ॥ १२॥ 12
किं वाऽनेन धनेन वाजिक-रिभिः प्राप्तेन राज्येन किं
किं वा पुत्र-कलत्र-मित्र-पशुभि-र्देहेन गेहेन किम् ।
ज्ञात्वै-तत्क्षण-भङ्गुरं सपदि रे त्याज्यं मनो दूरतः
स्वात्मार्थं गुरु-वाक्यतो भज मन श्रीपार्वतीवल्लभम् ॥ १३॥ 13
पौरो-हित्यं रजनि-चरितं ग्रामणी-त्वं नियोगो
माठा-पत्यं ह्यनृत-वचनं साक्षि-वादः परान्नम् ।
ब्रह्मद्वेषःh खल-जन-रतिःf प्राणिनां नि-र्दयत्वं
मा भूदेवं मम पशुपते जन्मजन्मान्तरेषु ॥ १४॥ 14
Негізгі бет முன்வினை பாவம் தீர மன்னிப்பு கோரி சொல்லும் சிவ அபராத க்ஷமாபண ஸ்தோத்ரம் shiva aparadha kshamapana sto
Пікірлер: 77