Ηταν το 1994 που ειδα για πρώτη φορα συναυλία στη ζωή μου. Έμελλε να είναι οι ΤΡΥΠΕΣ στο στάδιο των Σερρών. Στο τέλος της, μετρούσα πόσα πλευρά μου έχουν μείνει και μια μπλούζα υπογεγραμμένη απο τον Γιάννη. Έκτοτε ακολούθησαν αρκετές παρουσίες μου στις συναυλίες του στην Αθήνα πλέον,παντα εκεί στην πρώτη σειρά,στον παλμό,στην ένταση... Το 2010 βρεθήκαμε στο rockwave με την τότε σύντροφό μου. Ετσι τα έφερε η ζωή που η τότε σύντροφός μου και τωρινή μου σύζυγος με ακολούθησε και σε αυτην την συναυλία...Με μια μικρή προσθήκη όμως: Τα 2 μας παιδιά,που τα είχα στην αγκαλιά μου,πάλι εκει, στην πρώτη σειρά οπως το 94, οπως παντα... Η μύηση πραγματοποιήθηκε! Η υπογεγραμμένη μπλούζα,σε λίγα χρόνια θα ξαναφορεθεί απο τους απογόνους μου αυτη τη φορά και θα φέρει νέα ημερομηνία επικαιροποίησης για το γνήσιο της υπογραφής... Η εικόνα μας sτο wall να χορεύουμε και να τραγουδάμε,μια στιγμιαία "συνύπαρξη" πάνω στη σκήνή με τον Γιάννη που με πόρωνε μικρό και συνεχίζει ακόμα θα μείνει για πάντα χαραγμένη και ας είναι καλά ο spi cha που κατέγραψε το κομμάτι. Ως γονιός χάρηκα που είδα παρα πολλούς ομοίους μου με τα κουτσούβελά τους. Το (μουσικό) ταξίδι συνεχίζεται...
@spicha5888
6 жыл бұрын
"θα ταξιδέψουμε, λοιπόν, μια μέρα μακριά..." Μακάρι αυτή η μέρα να αργήσει πάρα πολύ. Μακάρι να σας χαιρόμαστε με κάθε ευκαιρία για πολλά χρόνια ακόμα. Μακάρι και τα δικά μας παιδιά να ζήσουν μια τέτοια στιγμή, να βάλετε ένα λιθαράκι στην (μουσική) παιδεία τους.
Пікірлер: 3