در این ویدیو به تفسیر بیتی از مولانا در دیوان شمس میپردازیم که سرشار از معنا و رمز و راز است:
"جبریل با لطف و رشد عجل سمین را چون چشد
این دام و دانه کی کشد عنقای خوش منقار را"
مولانا در این بیت به روشی فوقالعاده، مقایسهای بین عظمت و معنویت روح انسان و محدودیتهای دنیای مادی انجام میدهد. او با اشاره به فرشته جبریل و عنقا، نمادهایی از تواناییهای بیپایان و آزادگی روح را به تصویر میکشد.
جبریل و عجل سمین:
جبریل، فرشتهای قدرتمند و مقرب، نماد لطف و هدایت الهی است.
عجل سمین به معنای گوساله چاق و پرخور، نمادی از جذابیتهای مادی و دنیوی است.
مولانا میپرسد: چگونه جبریل که به معنویت و رشد وابسته است، میتواند به طمع مادیات بیفتد؟
دام و دانه و عنقای خوش منقار :
دام و دانه نماد فریب و مکرهای دنیا برای جذب انسان است.
عنقای خوش منقار یا سیمرغ، نمادی از روح بلند و آزاده است که هیچگاه در دام مادیات گرفتار نمیشود.
او میگوید: این دام و دانه نمیتواند پرندهای همچون عنقا را به دام اندازد.
آیا شما نیز در زندگی خود با دامها و وسوسههای مادی روبرو شدهاید؟ چگونه توانستهاید از آنها فراتر بروید و به معنویت و رشد واقعی دست یابید؟
#مولانا #دیوان_شمس #شعر_فارسی #عرفان #معنویت #تفسیر_شعر #مولوی #ادبیات_کلاسیک #سیمرغ #روح_آزاده
Негізгі бет رازهای پنهان در شعر مولانا : کشف عمق ناگفته ها در دیوان شمس
Пікірлер: 7