เรื่องเล่า ผีปอบไร้เจ้าของ
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ชื่อบ้านหนองน้ำผึ้ง มีตำนานเล่าขานถึงผีปอบไร้เจ้าของ ผีปอบตนนี้ไม่มีร่างกายเป็นของตัวเอง อาศัยสิงสู่ร่างคนอื่นเพื่อดำรงชีวิต
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งชื่อ "บัวคำ" เธอมีรูปโฉมงดงามจนหนุ่ม ๆ ในหมู่บ้านหลงใหล แต่บัวคำกลับมีนิสัยเย่อหยิ่ง ชอบดูถูกผู้อื่น วันหนึ่ง บัวคำป่วยหนัก หมอยาพื้นบ้านทุกคน
ในที่สุด บัวคำก็เสียชีวิต แต่ร่างกายของเธอกลับไม่เน่าเปื่อย วิญญาณของบัวคำกลายเป็นผีปอบไร้เจ้าของ เธอออกอาละวาดในหมู่บ้าน กินตับไตไส้พุงของผู้คนจนสร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้าน
มีชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งชื่อ "สมชาย" เขามีความกล้าหาญและฉลาด สมชายตัดสินใจปราบผีปอบไร้เจ้าของ เขาทำพิธีกรรมตามตำราโบราณ พร้อมกับร้องเพลงกล่อมผีปอบด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ
เสียงเพลงของสมชายทำให้ผีปอบไร้เจ้าของรู้สึกสงบ วิญญาณของบัวคำเริ่มนึกถึงความดีงามที่เธอเคยทำสมัยยังมีชีวิตอยู่ เธอรู้สึกสำนึกผิดและขอโทษต่อสิ่งที่เธอเคยทำ
สมชายจึงทำพิธีส่งวิญญาณของบัวคำไปสู่สุคติ ผีปอบไร้เจ้าของก็หายสาบสูญไปจากหมู่บ้าน ชาวบ้านต่างดีใจและยกย่องสมชายเป็นวีรบุรุษ
ตั้งแต่นั้นมา หมู่บ้านหนองน้ำผึ้งก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง เรื่องราวของผีปอบไร้เจ้าของกลายเป็นตำนานสอนให้รู้ว่า การทำความดีจะนำความสุขมาสู่ชีวิต และความชั่วร้ายย่อมมีจุดจบ
หมายเหตุ:
เรื่องราวนี้เป็นเพียงนิทานแต่งขึ้น ไม่ได้มีเจตนาเพื่อชี้นำหรือสนับสนุนความเชื่อใด ๆ
เรื่องราวผีปอบเป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการรับฟัง
Негізгі бет เรื่อง เล่าปอบไร้เจ้าของ
Пікірлер