ებრძვის იესოს ტიტანთა რასა,
იძინებს ნიცშე - იღვიძებს ნასსა.
გარდაუვალი დაცემა მოდის -
საკითხავია, როგორ და როდის...
ციურ მნათობთა იფეთქებს თოვა,
დღე იგი განსჯის ქურდივით მოვა.
და მოვალს ქრისტე მეფური ფარჩით,
ძლევად სიკვდილის და მისი ჩარჩის.
.
მე რა ვქნა, ნელ-თბილ წყალში მცურავმა,
ვინც ვერ შემაკრთო ღვთის სამდურავმა?
ამხელა თავი რა ქვას ვახალო,
ისევ შენ უნდა მითხრა, მაღალო
ღმერთო, ვრცელო და შეუცნობელო,
მკაცრო და მაინც ტკბილო მშობელო:
ვიჯდე მავთულზე და ლექსებს ვსტვენდე
თუ ამ მავთულზე ქვეშაგებს ვფენდე?
ცოლად შევირთო ქალი მზისდარი
თუ პლატონურად ვენთო მისდამი?
როდემდე ვდიო "ცარცის ვაგონებს"
რად სდუმხარ, მამავ, ხმა გამაგონე.
.
სოფელმა როგორც გინდა დამამცროს,
მე შენ გარეშე ყოფნას - არა ვცნობ!
არ ვარ მოწილე ამ უაზრობის,
შენა ხარ პური ჩემი არსობის.
ასწავლე ჩემში მცხოვრებ ჰეროდეს,
ქალთა ღიმილის რომ არ სჯეროდეს.
მასწავლე, როგორ ვდუმდე მრისხანე,
ვიდრე სიძულვილს გადავისხამდე
ტანის ტაძარზე ცხელი სისხლივით,
გაასისხამე რისხვა მზის სხივით.
გთხოვ, მაპოვნინე მყუდრო სანავე,
იქ დამავანე ამასთანავე.
მძულს წუთისოფლის მყრალი საბძელი,
მიკვირს, აქამდე როგორ გავძელი.
.
და ბოლოს,
იქნებ ეს სიძულვილი(ც)
შეცვალო, შენებრ ჯვარცმის სურვილით.
თორრნიკე ნაროზაული
Негізгі бет თორრნიკე ნაროზაული - არაკანონიკური აკათისტო
Пікірлер