Actuación en directo, grabada en vivo en los estudios Sol de Sants de Barcelona, el 9 de febrero de 2024.
Ariana Barrabés Romeo: Voz y pandero.
Jesús Olivares Heredia: Guitarra.
José Borjas Martínez: Contrabajo.
Nabil Naïr: Clarinete.
En 1869, con sólo 17 años y estudiando en Madrid, Manuel Curros Enríquez escribió este poema titulado “Cantiga”, por primera vez en su lengua natal. En aquel momento, su compañero de cuarto Alonso Salgado, le compuso con su guitarra la primera musicalización. Más tarde, el mismo Juan Montes compuso una versión para canto y piano. Finalmente, José Castro “Chané”, emigrado en Cuba y amigo de Curros Enríquez, creó la melodía que quizá más transcendencia ha tenido.
No xardín unha noite sentada
ó refrexo do branco luar,
unha nena choraba sin trégolas
os desdéns d'un ingrato galán.
I a coitada entre queixas decía:
"Xa no mundo non teño ninguén,
vou morrer e non ven os meus ollos
os olliños do meu doce ben".
Os seus ecos de malenconía
camiñaban nas alas do vento,
i o lamento repetía:
"¡Vou morrer e non ven ó meu ben!"
Lonxe dela, de pé sobre a popa
dun aleve negreiro vapor,
emigrado, camiño de América
vai o probe, infelís amador.
I ó mirar as xentís anduriñas
cara a terra que deixa cruzar:
"Quen puidera dar volta -pensaba-,
quen pudera convosco voar!..."
Mais as aves i o buque fuxían
sin ouír seus amargos lamentos;
sólo os ventos repetían:
"¡Quen puidera convosco voar!"
Noites craras, de aromas e lúa,
dende entón ¡qué tristeza en vós hai
prós que viron chorar unha nena,
prós que viron un barco marchar!...
Dun amor celestial, verdadeiro,
quedou sóio, de bágoas a proba,
unha cova nun outeiro
i un cadavre no fondo do mar.
Негізгі бет Unha noite na eira do trigo - Evoéh Q-art en vivo en Sol de Sants
Пікірлер: 5