باور پذیری نقش ها توسط مخاطب، رابطه مستقیمی با انتقال احساس درست توسط بازیگر است؛ یعنی:
زبان بدن، مایکرو اکسپرشن(جزئی ترین تغییرات در عضلات و ماهیچه های صورت) و لحن.
در این پست، اجرای دو کاراکتر متفاوت خنده از ته دل و غم را توسط بازیگر میبینیم:
در خنده از ته دل:
۱.کنار چشم ها چروک میافتد
۲.تمام دندان ها قابل مشاهده هستند
۳.کنار گونه، خط میافتد
تمام این موارد نشان از خنده ی از ته دل است؛ به گونه ای که متوجه برق چشم ها میشویمژ
در غم:
۱.تکنیک فاصله بین جملات و کلمات
CADENCE
به این منظور بازیگر این تکنیک را استفاده میکند تا بغض خود را به مخاطب نمایش دهد و توجه را به تک تک جملات معطوف کند.
۲.در حالت غم(بر خلاف خنده) دهان و لب ها جمع میشود
۳.ابروها به حالت عدد ۸ فارسی کشیده شده در میآید
۴.تمرکز در چشم ها کم میشود(بر خلاف خنده که چشم ها برق میزند) و پلک ها به هم نزدیک میشوند.
۵.لرزش صدا و بغض برای انتقال حس غم و ناراحتی به مخاطب
Негізгі бет زبان بدن در بازیگری - خنده و غم
Пікірлер