Deze documentaire 'De vier van vier miljoen' van Zembla wordt in rapporten over arbeidsmarktbeleid vaak aangehaald ter illustratie van 'geldverspilling' aan re-integratie.
In de documentaire stellen commerciële reïntegratiebureaus dat zij vier mensen aan een reguliere baan hielpen. De werkelijkheid is nog indringerder. Als ‘de vier’ in de uitzending individueel worden gevraagd naar hun ervaringen, beweren alle vier dat zij geen werk vonden dankzij re-integratie, maar dit op eigen kracht realiseerden. Een rendement van nul voor re-integratietrajecten.
Alle vier vertellen niets aan re-integratie te hebben gehad. Groepsgerichte sollicitatietrainingen, aanbod van vacatures, hulp bij het opstellen van curricula vitae met begeleidende brief, leverden geen gesprekken met werkgevers en maakte de afstand tot de arbeidsmarkt niet kleiner. Iedereen vindt immers werk door gesprekken te voeren! Hoe vonden deze vier wèl werk? Wat kunnen we leren?
De geïnterviewden geven ook inzicht in situaties waarin het beoogde effect wel optreedt. Hulp bij het zoeken naar vacatures, sollicitatietraining is zinloos als men de te leren vaardigheden al beheerst en is onnodig als je de (te leren) vaardigheden nooit in de praktijk brengt (als sollicitatiegesprekken uitblijven). Iedereen vindt werk door het voeren van gesprekken (geen gesprekken, geen werk). Alle mensen (100%) die werk vonden, bewandelden informele wegen. Door persoonlijke contacten raakten zij in gesprek en kregen werk aangeboden.
In de documentaire gaat een oud-wethouder van de gemeente, de heer Wildeboer, zelf met de werklozen op pad. Deze man begrijpt ‘hoe de arbeidsmarkt werkt’. De heer Wildeboer benadrukt aan de klant het belang dat een werkgever met hen ‘in gesprek’ wil, niet direct gericht op het krijgen van een baan. Aan het einde van het fragment biedt de werkgever een start 'op basis van meesnuffelen op kantoor hoe het er aan toe gaat'. In de jaren '90 heette deze aanpak 'hand in hand-trajecten', vraaggestuurde bedrijvenbenadering. Talloze malen in beleid bepleit, in offertes neergelegd, maar nooit consequent doorgevoerd.
In oktober 2011 en januari 2012 besteedt Altijd Wat (NCRV) in haar uitzending opnieuw aandacht aan de gemeente Vlagtwedde. Onder de kop 'De gemeente Vlagtwedde is er in geslaagd de werkloosheid te halveren' reageert een werkgever op de blog: “ambtenaar gaat met uitkeringsaanvrager in de auto zitten en rijdt gewoon het industrieterrein op en begint aan te bellen. Schijnt goed te werken. En wat doet het UWV, gemeenten? Wat doet het Werkplein? Ik heb geen idee. Ik ben nu 15 jaar ondernemer, ben nog nooit benaderd door die mensen. Nooit”.
Негізгі бет Zembla De vier van vier miljoen
Пікірлер: 13