ღამეა... უსაშველო უძილობა
და სიზმრებს ქარიშხალი მიწიოკებს,
ფანჯრიდან გამომწყრალი უყვიროდა
მოხუცი მოჩხავილე მიკიოტებს.
-ბებიო, ცუდი იცის მაგ ჩხავილმა,
ქვე რაღაც ავიაო, დაწყევლილი.
და მერე რატომ ჰქონდა მასწავლიდა,
ხელები ნაოჭებით დასერილი.
-ვიარე, ვაბილიკე შავი გზები,
ქმარს და შვილს თეთრ სუდარა მივაფარე,
თავშლიდან ჩამოშლილი შავი თმები
ადრინდელ ნაცრემლარებს მივადარე.
-ჩემ პატრონ შენ იქნებივ, გაიზრდებივ,
ქალაქში რომ წახოლთავ, გაიგითავ,
მე მაშინ შავ მიწაში ჩავიდვები,
რომ მახოლთ ქვე ამაოლ აიქითავ.
მე ვეტყვი- ეგ შავები წაიყარე,
(სახეზე გაღიმება შემოენთო),
და მერე მეფერება- გაიხარე,
შენ, დიდო იმედო და ჩემო ერთო.
-შენ როცა ცოლს მაიყვან ამ სახლ-კარში,
შენ შვილიც ერთად უნდა ვასეირნოთ,
ო, ღმერთმა ნეტა მაგას მამასწრას და
ჭრელებს მემრ ჩავიცომავ საზეიმოდ.
უფალი ტკბილ სიზმრებსაც მაგაწვდიდეს,
შენიდან ავსულები მიდიოდეს,
შვილიშვილს ეძინების, ხმა გაწყვიტეთ!
ფანჯრიდან უწყრებოდა მიკიოტებს.
თემო არაბული
Негізгі бет Музыка თემო არაბული
Пікірлер: 6